De Beste Vijanden probeert simpelweg de relatie tussen de Verenigde Staten en het Midden-Oosten te vertellen. Dat gebeurt aan de hand van de grote geschiedenisfeiten (deel 1 vat de periode 1783 tot 1953 samen) tot anekdotes die deze geschiedenis hielpen inkleuren. Voor het strikt historische gedeelte staat de Franse islamspecialist Jean-Pierre Filiu garant. In het dagelijks leven draagt hij zijn kennis over als professor en als schrijver. David B. visualiseert de periodieke aaneenschakeling van veroveringen, vetes, verdragen, oorlogen, machtsontplooiing, verraad, piraterij, ontvoeringen, gemanipuleer,... die de grote tweedracht duiden tussen de westerse wereld en het Midden-Oosten, of nog afgetekender tussen de christenen en de moslims. Die duiding is onderlegd, de visualisering heel pienter. En dat is meteen ook het heikele punt van dit boek.

Een traditioneel stripverhaal is De Beste Vijanden niet. Bijna elke prent is los te gebruiken als illustratie bij artikels of essays. Ze zijn veelzeggend genoeg en bevatten dikwijls heel wat symboliek waardoor een onderschrift volstaat om het feit in kwestie in de juiste context te plaatsen. Je krijgt werkelijk een helder en nuchter inzicht over de huidige geopolitieke machtsverhoudingen en hoe die tot stand zijn gekomen. De conclusies dien je zelf te maken, maar je zal het met de auteurs eens zijn dat dit geen zwart-witverhaal is over de goeden tegen de slechten want die vind je in beide kampen. David B. en Filiu nemen geen standpunt in.

De vraag is dus of jij liever een weliswaar briljant verstript studieboek leest of integendeel een vertelling met op de voorgrond personages met wie je kan meeleven? Verwacht je dus niet aan Het Alfabet der Ruïnes (dat een oprechtere aanklacht is) en nog minder aan een klassieker als Vallende Ziekte. De Beste Vijanden moet zijn grootste succes zien te halen op hogescholen en universiteiten en in de categorie "Geschiedenis" in bibliotheken.