Op de cover staat een dikke rosse kater met blinkende knikkerogen. Maar het is het poesje op de backcover dat prompt ons hartje stal. Katten, Katten en Nog Eens Katten is een album vol katten. Hun baasjes komen nooit met hun hoofd in beeld. Zoals bij Charles M. Schulz' Peanuts dus, maar daar spreken de volwassenen nog.

Dit gagalbum is volledig tekstloos en steunt bijgevolg op makkelijke, visuele humor. Het is natuurlijk te zien vanuit welk standpunt je de makkelijkheidsfactor bekijkt. Voor een auteur zal het minder evident zijn om een duidelijke en sterke grap te bedenken zonder woorden. Nochtans lijkt het ons in dit geval de evidentie zelf want katten houden hun verbale uitingen slechts bij miauwen, spinnen en ronken.

De ware kattenliefhebber — aan wie we dit album als een must have kunnen aanbevelen — zal heel wat herkenbare situaties aantreffen. Zij weten al dat katten dieren zijn met karakter. Voor de anderen, die katten enkel kennen als getekende versie in bijvoorbeeld Garfield of Peyo's Poesie (om eens een ouwe kat uit de sloot te halen), bevestigt dit album alle mogelijke reputaties van katten. Verder kunnen we er niet meer over kwijt dan dat de grappen van de Belgische scenarist Lapuss' (what's in a name indeed?) leutig zijn. Niet dat je je ermee kan bescheuren, maar een goedkeurend gepur moet er toch vanaf kunnen. De tekenstijl is expressief en aantrekkelijk. De Franse tekenaar Philippe Larbier draait nu al een tijdje mee in het genre. Hij tekent vooral voor uitgeverij Bamboo thematische gagreeksen waarin gelachen wordt met onder meer Griekse goden, kaartspelers, gepensioneerden en Belgen.

Nog dit, op de zijkant staat het nummer 1 vermeld, maar volgens onze Franse informatie blijft het bij dit ene kattenalbum, miauw!