In een bloederige proloog wordt een militaire eenheid uitgeroeid door mythische wezens. Het gulden vlies lag in het bereik. Twintig jaar later wordt de Schotse schone Cathya Mac Findly ingelijfd door het Franse C.I.T., het Cryptozoölogisch Interventie Team, gespecialsieerd in bovenantuurlijke verschijnselen. Zij proberen enerzijds contact te maken met legendarische wezens als feeën en ogers die onzichtbaar zijn voor de meeste stervelingen, ze vergaren magische voorwerpen of artefacten en moeten ervoor zorgen dat er geen paniek uitbreekt bij bepaalde situaties. Enkel zogenaamde "Gouden Oren" kunnen die wezens zien, maar daar zijn er biter weinig van. Cathya is meer dan vertrouwd met de Keltische mythologie en komt aan het hoofd te staan van een eigen eenheid. Nadat ze een team heeft samengesteld (een van hen vindt ze in een psychiatrisch instituut), gaat de tocht naar Schotland om er door middel van een magisch boek feeën op te roepen en het legendarische zwaard Fragarach, beter bekend als Excalibur, te bemachtigen. Maar bij het oproepen van Arawn, de elfenkoning van het duister, loopt het fout... grondig fout! De jacht is open en er is Cathya en haar eenheid geen rust gegund. Bovendien blijkt het rosse grietje een bijzonder geheim met zich mee te dragen.

De Roep van de Legenden is een leuke zomerstrip. Het gaat vooruit, is nergens vervelend of al te gecompliceerd en ook de tekeningen zijn om van te smullen. Fred Vignaux heeft zich kunnen uitleven in het uitwerken van de talloze monsters die in heel wat scènes de pagina's bevolken. Vele tekenaars tekenen graag monsters en dat is hier ook te merken. Ook het vrouwelijke schoon mag er wezen. Vignaux' Cathya doet ons wat denken aan het meisje uit Eric Hérenguels Zilveren Maan boven Providence. Hij heeft alleszins eenzelfde soepele lijnvoering.

Als je nog op reis moet vertrekken, stap dan nog snel een stripwinkel binnen. Een halfuurtje tijdverdrijf aan de rand van het zwembad is met De Roep der Legenden 1 gegarandeerd.