In de eerste tien delen van deze serie, die toen nog De Torens van Schemerwoude, heette zocht ridder Aymar van Schemerwoude voortdurendnaar manschappen en middelen om zijn familiekasteel terug te veroveren. Vanaf deel 11 vonden er enkele veranderingen plaats. Het scenario werd niet langer verzorgd door tekenaar Hermann, maar door zijn zoon Yves. En het hoofdpersonage was niet langer ridder Aymar, maar in elk nieuw verhaal een van zijn vele nazaten. Ook de periode en locatie waar het verhaal zich afspeelde wisselde per album. Eigenlijk was er dus sprake van een herstart en mede daarom werd de naam veranderd in Schemerwoude. En tot op heden bevallen deze wijzigingen ons prima. Want ook in dit vijftiende album stellen vader en zoon Huppen ons zeker niet teleur.

Het verhaal speelt zich af in de Mexicaanse provincie Yucatán in het jaar 1660. Spaanse conquistadores zijn op zoek naar een verborgen stad middenin de jungle. Ze worden echter overvallen door indianen en er volgt een bloedige strijd. De weinige overlevenden proberen samen met een Indiaanse gijzelaar ongeschonden de jungle te ontvluchten. Alleen ridder Schemerwoude is een andere mening toegedaan. Hij wil het oorspronkelijk doel van hun reis niet uit het oog verliezen en blijft zoeken naar de stad in de hoop daar het fortuin te vinden, maar of dat het gehoopte geluk brengt is nog maar zeer de vraag.

Het is niet de eerste keer dat een verborgen stad in de jungle het onderwerp is van een avontuurlijk verhaal. Onder andere Donald Duck, Long John Silver en Roodbaard gingen ridder Schemerwoude voor. Maar ondanks zijn voorgangers weet scenarist Yves ons hier positief te verassen. Het tempo is hoog, de strijd is bloedig en het einde — dat het slot van Hermanns verhalen in deze reeks in herinnering brengt — verassend. Hermann houdt er ondanks zijn leeftijd nog steeds een moordend tekentempo op na. Gemiddeld verschijnen er nog steeds minimaal twee albums per jaar van zijn hand en ook dit album bewijst dat er nog lang geen sleet op zijn werk zit.