We geven het maar ineens toe. De laatste jaren hebben we een haat-liefdeverhouding met de reeks Suske en Wiske. Lambik vonden we dermate dom en irritant worden dat het niet leuk meer was. En de vertelling vertoont volgens ons sporen van ADHD totdat we er zelf nerveus van worden bij het lezen van een album. We zijn ook niet veel gewend, hè. Dat belet ons niet dat we een nauwlettend oog houden op de reeks. Het Lijdende Leiden bijvoorbeeld is quasi vintage Willy Vandersteen. We zien Sus en Wis precies nog het liefst hun avonturen belijden in het verleden. Misschien omdat ze zich daar wat moeten inhouden om geen onherstelbere schade aan te richten aan het heden.

Nu goed, de smerig kijkende roze poedel op de cover van Het Bizarre Blok wekte nog eens onze interesse. Blijkt dat het schepsel een handlanger is van de duivel. Een talentloze architect sluit een pact, maar hij laat Lambik ervoor betalen met zijn ziel. Die arme kerel zit nu opgescheept met een misbaksel van een huis dat de Egyptische architect Tekenis uit Asterix en Cleopatra zelfs niet op papyrus zou kunnen zetten. Maar waar is Lambik? Verschillende aanwijzingen uit oudere Suske en Wiske-verhalen wijzen de richting uit van zijn nieuwe onderkomen: de hel. Geholpen door hulpmiddelen uit alweer oude verhalen, die allen te maken hebben met Lambik, vliegen Suske, Wiske, Jerom en Sidonia er met een vaart in om hun vriend te helpen.

Dolkomisch vertier is een treffende omschrijving voor wat Peter Van Gucht allicht het meest najaagt in zijn verhalen. Het Bizarre Blok is ontdaan van de verplichting om een vereniging, een cultureel evenement of een stad of gemeente te promoten die om de zoveel albums wel eens de aanleiding is voor een verhaal. Lekker gek doen gaat Van Gucht het beste af, maar lang niet elke (woord)grap treft doel. Hoeft ook niet, want onverteerbaar zijn ze niet. Die grappen ondermijnen de voortgang van het verhaal niet. Los daarvan getuigen veel vondsten van een bepaald vernuft dat ofwel het gevolg is van een sprankelende bron inspiratie of van urenlange brainstormsessies.... Een roze poedel als duivel, haha! We hadden het gezicht van tekenaar Luc Morjeau wel eens willen zien toen Van Gucht daarmee op de proppen kwam.