MURENA Integraal
Philippe Delaby + Jean Dufaux • Dargaud
208 p. (HC)
|
|
| Vier topalbums gebundeld |
|
Door de hoge populariteit van en waardering voor de reeks Murena recycleren we hieronder oudere besprekingen die in deze integrale editie van de eerste vier delen, de eerste cyclus, vervat zitten. De integrale is verder aangevuld met een extra katern schetsen en extraatjes.
Bespreking van deel 2 (Bart De Crop — november 1999)
De opkomst van keizer Nero wordt verder uitgewerkt in deze opmerkelijke reeks. Hoewel de geschiedenis van het Romeinse Rijk al gekend is, weet Dufaux toch een intrigerend verhaal te brengen over deze periode. De intriges zijn sterk en treffend uitgewerkt, handelend over de hebzucht van Agrippina, de moeder van Nero. Het is werkelijk verrassend om een album van Dufaux te lezen in een dergelijke realistische sfeer. En vergeten we zeker Delaby niet. Hij slaagt erin om het gegeven op een doordringende manier in beeld te brengen, met menselijke en typerende figuren.
Bovendien, en omdat Delaby de inkleuring van het eerste album zelf te zwak vond, doet hij de inkleuring voortaan zelf. En dat deed hij op even indrukwekkende wijze als het tekenen van dit deel. Terecht een aanrader!
Bespreking van deel 1-2-3 (David Steenhuyse — juni 2001)
Misschien valt het niet zo op, maar de laatste maanden komt de ene na de andere strip op de markt waarvoor veelschrijver Jean Dufaux zijn klavier ter beschikking stelde. Deze maand alleen al is dat Jessica Blandy 19, De Aasgieren 3, De Rode Keizerin 2 en dus ook Murena 3. In de ferm gedocumenteerde en historische reeks Murena volgen we tot nu toe de opkomst van een van Rome’s meest geschifte keizers, Nero. Hij die ooit verantwoordelijk was voor de brand die het oude Rome tot de grond toe vernielde en de schuld stak op de opkomende sekte — volgens Nero dan toch — van de christenen (misschien ken je ‘m ook uit de filmklassieker Quo Vadis).
Maar zover zitten we nog niet in de stripreeks. Het is een corrupt zootje daar aan het keizerlijke hof. De samenzweringen, moordaanslagen en wraakacties volgen elkaar op. Daarin tonen moeder Agrippina (de moordenares van haar man, keizer Claudius) en zoon Nero zich van hun beste kant. Ze zijn immers aan elkaar gewaagd, zeg maar gerust elkaars rivalen. Aan het hof vormen zich rond deze figuren twee clans. De inzet? De ware macht om te heersen over het Romeinse Rijk. Titelfiguur Murena is/was de beste vriend van Nero. Sinds hij de ware toedracht kent achter de moord op zijn moeder Lollia Paulina, de minnares van keizer Claudius, loopt de vriendschap echter mank. Daarnaast lopen nog een hoop andere intriges naast en door elkaar: de belevenissen van de Nubische gladiator Balba, de dubbele verradersrol van Pallas, de intrede van een nieuwe intrigante Poppaea... Kortom, Dynasty of Dallas avant la lettre, schitterend in beeld en kleur (deel 1 is nu opnieuw verkrijgbaar met een nieuwe inkleuring) gebracht door Philippe Delaby met wie Dufaux ook samenwerkt voor De Klaagzang van de Verloren Gewesten.
Bespreking van deel 4 (Wouter Porteman — september 2002)
Murena 3 werd door jou, lezer van De Stripspeciaal-Zaak, verkozen tot het vierde beste album van 2001. Daarmee liet het terecht kleppers als Soda, Aasgieren en andere Tien Geboden achter zich. Deel 4 werd het beste album van 2002. Feit is dat de tandem Delaby-Dufaux hier een ware topprestatie levert. Voor de enkelen die Murena niet kennen: het vertelt het leven zoals het is van Julia Agrippina en haar zoon, keizer Nero. De bloedmooie Agrippina doet er nog steeds alles aan om de ware heerseres van Rome te worden. Ze smeedt complotten, ze verleidt, ze moordt. Helaas onderschat ze daarbij de politiek genialiteit van haar zoon.
Scenarist Jean Dufaux slaagt er in om een waarheidsgetrouw beeld te schetsen van de politieke intriges, het zinloze geweld en de bacchanale orgieën van het antieke Rome. In tegenstelling tot Jacques Martin koketteert Dufaux niet met zijn historische kennis, maar gebruikt hij deze enkel als achtergrond voor zijn sprankelende dialogen. Perfectionist Delaby tilt het geheel op een hoger niveau. Was Murena in de eerste delen enkel een 'Alex met ballen', dan heeft de reeks er nu een ziel bij gekregen. Delaby is er immers in geslaagd ogen te doen spreken (bijvoorbeeld op pagina 5, 21 en 26). Angst, jaloezie, lust en aanvaarding, elke emotie zit vervat in één oogopslag. Bovendien is Delaby, na het afzweren van zijn arceringtechniek, een ware meester van de schaduwen geworden. Subtiel, maar o zo doeltreffend, weet hij een wervelend spel van licht en ruimte te creëren binnen de beperkingen van de kaders. Dat levert ondermeer de meest pakkende gevechtsscènes op sinds Vae Victis!. |
|
| > BART DE CROP / DAVID STEENHUYSE / WOUTER PORTEMAN — juni 2006 |
