MURENA 5
De Zwarte Godin
Philippe Delaby + Jean Dufaux • Dargaud
48 p. (SC)
|
|
| Spektakelstrip |
|
De reeks Murena gaat in de eerste plaats over de jonge Romein Lucius Murena. Hij is echter slechts het excuus, de context, om eigenlijk de avonturen te vertellen van Nero. Sleen-fans, slaap gerust verder, het gaat hier uiteraard niet om de wafelenbak-Nero. Het gaat om (tromgeroffel) keizer Nero, de megalomaan die Rome liet vermoorden en zijn moeder in brand stak. Of was dat omgekeerd? Wie Murena, de met fictie doorspekte geschiedenisles van Dufaux en Delaby leest, komt het te weten.
In dit vijfde deel lijkt het erop dat Nero zich van alle overtollige ballast heeft ontdaan: zijn voorganger Claudius, zijn concurrent Britannicus en zijn moeder Agrippina zijn allen het hoekje om. Acte, zijn voormalige Madam euh... "Pijp" (om toch een beetje in de Sleen-sfeer te blijven) is verstoten en vervangen door Poppaea Sabina, een zo mogelijk nog erger 'virus' dan zijn moeder Agriepina. Nero is, onder invloed van een soort voodoodrankje, tot achter zijn oren verliefd en blind voor de bitchyness van zijn huidige wederhelft. Een soortement Kevin en Britney, quoi. Als een mysterieuze vrouw hem dan nog eens verslaat bij de paardenrennen, ligt de weg voor Poppaea helemaal open om Nero te manipuleren. Lucius Murena heeft intussen het geluk gevonden in de armen van Acte. Hij zal het eerste slachtoffer zijn van toenemende waanzin van Nero en van de manipulaties van Poppaea, de zwarte godin.
Ook Dufaux gooit de laatste tijd meer en meer ballast weg. De totaal overbodige Jessica Blandy moest er al aan geloven en ook Jaguar zou volgens enkele hardnekkige geruchten weldra naar de eeuwige jachtvelden vertrekken. In plaats daarvan bindt Dufaux zich haast aan niets anders meer dan absoluut topwerk: Giacomo C., Dubbelmasker, De Klaagzang van de Verloren Gewesten en Murena. Opvallend dat op De Klaagzang na, dit steeds om reeksen met een historische figuur in de hoofdrol gaat: Casanova, Napoleon, Nero. Hij geniet hier duidelijk van, beschrijft minutieus historische feiten, verweeft met klasse wat fictieve elementen en is, wat Murena betreft, niet te beroerd om hier en daar toe te geven dat hij over de schreef gaat. De voetnoten doorheen het verhaal verwijzen dan ook naar een lijst met historisch correcte feiten en terechtwijzingen. Heerlijk zijn ook de verwijzingen naar latere feiten of naar de langzame geestelijke aftakeling en beginnende gespletenheid van Nero (bijvoorbeeld door eerst met gulle hand een beurs goud aan een weduwe te geven en even later een onschuldige man te laten 'roosteren'). Delaby voelt zich uitstekend in zijn sas, met onder andere de zes bladzijden durende paardenrennen en een in zijn soberheid uitmuntende cover. Jéremy Pétiqueux, de nieuwe inkleurder van dienst, zorgt voor de kers op de taart, met een sfeervol Rome dat hij heel knap laat baden in een mediterraan zonnetje. De drie auteurs samen vormen zo een meesterlijk trio dat aan de reeks Murena de dimensie geeft van de historische spektakelfilms, zoals Ben Hur, Quo Vadis, The Robe, Gladiator...: een uitmuntende spektakelstrip! |
|
| > PETER D'HERDT — juni 2006 |
