De laatste uren/minuten van het leven van Jacques de Molay zijn quasi geteld. Toch blijft de statige bejaarde tempelier vertellen over de lotgevallen tijdens zijn eerste dagen als lid van de tempelorde. In het vorige deel werd sultan Baibars vermoord. Zijn opvolgers kunnen in de verste verte geen vuist maken tegen het geweld van de Mongolen en de kunde van de kruisvaarders. De tempeliersorde wordt heen en weer geslingerd tussen een alliantie met de Mongolen en de sultan. Beide allianties bieden zo hun voordelen. De orde van Saint-Jean blijkt zo een grote invloed te hebben op de beslissingen van de tempeliersorde. Tussen de lotgevallen van de wereldgeschiedenis volgen we ook de avonturen van Nimcha, de koelbloedige killer die eindelijk in haar verleden laat kijken.

We krijgen in dit derde deel overigens een mooi staaltje middeleeuwse politiek te verwerken. In hoeverre hier ook maar iets authentiek van is, laten we in het midden. Het is typisch en past zeer goed bij dit genre strips. Jacques de Molay creëert als strippersonage enkel maar compassie. Hoe sterk hij als jonge snaak ook was, het gedeelte waarin de grijze oude man moedig zijn dood tegemoet ziet, overschaduwt al de rest. Dat mag, en zodoende wist deze strip(reeks) ons alvast te raken. Bruno Falba levert goed werk, maar laat de lezer achter met een gemengd gevoel. We hadden nog zoveel meer over de tempeliersorde willen te weten komen. Fabio Bono tekende er lustig op los en deed zijn best om Nimcha (de killer-assassijn) erg euh... kwetsbaar op te stellen.

Met dit derde deel van De Tempelier lijkt de reeks ten einde. Hoewel we veel over de personages in dit derde deel te weten komen, blijven we toch nog met een heleboel vragen achter. Zou er dan toch nog iets komen?