Elke keer we een manga bespreken, is de prijs ervan alweer gestegen. Tegenwoordig betaal je al bijna 10 euro voor zo'n zwart-witboekje van Kana voor een reeks in de collectie Big Kana. Dat er eigelijk twee afgeronde verhalen zijn gebundeld, maakt het enigszins goed. Dat elk van die verhalen als vanouds stevig op poten staat, stelt ons gerust.

Hoofdpersonage Kenji Fujimoto is er steeds minder gerust in dat de Welvaartswet wel zo'n goede zaak is. Hij stelt zich meer vragen dan gewoonlijk. Zijn overste is de kwaadste niet, maar snoert 'm toch steevast de mond met waarschuwingen over dit soort uitlatingen. De Welvaartspolitie heeft namelijk overal oren. Hij legt het in deel 5 ook aan met een collega aan wie hij een en ander kan toevertrouwen... tot hij zich vragen stelt of zij toevallig niet ook voor de Welvaartspolitie werkt. Zijn verhaal vormt de enige rode draad in de reeks. Die is dan nog niet van die aard dat je alle voorgaande delen moet herlezen om bij de les te blijven. Je hoeft ze zelfs niet gelezen hebben.

In hoofdzaak draait alles rond de twee personen die van hem een Ikigami krijgen, een aankondiging van hun dood binnen de 24 uur. De eerste is een jongen die in de economisch moeilijke tijden graffiti zet op muren die hij achteraf met het familiebedrijf overschildert. Wanneer hij de Ikigami ontvangt, vraagt hij zich af wat hij eigenlijk heeft bereikt in zijn leven. Vervolgens doet hij er alles aan om een laatste goede daad te stellen. Datzelfde idee heeft ook de tweede jongen, een student nog, die zo'n doodskaart krijgt, alleen pakt het voor hem helemaal anders uit. Zijn vader werkt bij de Welvaartspolitie en om hem te behagen, is hij een fanatieke voorstander van de Welvaartswet, op het extremistische af. Een klasgenoot wordt als een held beschouwd nadat hij iemand aangaf die er subversieve gedachten op nahoudt, iemand die zich vragen stelt bij de Welvaartswet dus. Om die klasgenoot te overtroeven en zijn eigen heldenstatuut na te jagen zodat zijn vader trots op 'm kan zijn, wil hij de hele klas, een na een, aangeven voor alles wat ze voor kwaads over hem zeiden. De situatie escaleert in een drama.

Wederom twee sterke verhalen waarin het logisch is dat de tragische opbouw in sneltempo overschakelt van zodra de Ikigami is overhandigd. Of we ooit nog onvertaalde vervolgen of nieuwe reeksen van Naoki Urasawa in het Nederlands kunnen lezen, weten we niet. Ikigami is alleszins het beste alternatief voor dat gemis.