ALLEEN 2
De Meester van de Messen
Bruno Gazzotti + Fabien Vehlmann • Dupuis
48 p. (SC)
|
|
| Retespannende nachtmerrie |
|
Alleen. Vijf kinderen tussen 5 en 12 jaar zijn moederziel alleen wakker geworden in een verlaten stad. Iedereen was weg. Geen volwassenen meer, geen kinderen meer,... alleen enkele ontsnapte circusdieren waren heer en meester van de lege straten. Internet, tv, radio, niets doet het nog. Maar elektriciteit en telefoon werken dan weer wel. Waar zit de logica in die onlogica? De vijf laten het niet aan hun hart komen en laten het, euh, kind in hen los. Hun dagelijkse sleur bestaat uit speelgoedwinkels plunderen, met een pony in de hotelgangen rijden, neushoorns pesten en pistolen uitproberen. Maar onder dat oppervlakkig geluk wringt het steeds meer. De oudste kinderen besluiten een bus in te richten om in de naburige steden te gaan zoeken naar eventuele lotgenootjes. Hierbij worden ze aandachtig gadegeslagen door een gemaskerde man, volgepakt met vlijmscherpe messen en bijlen. Het begin van een aangekondigde nachtmerrie.
Voor deze jeugdstrip kan je geen betere tekenaar dromen dan Bruno Gazzotti. Zonder de striptaal te forceren bouwt hij zijn pagina's gedurfd en dynamisch op. Deze strip knettert en vonkt zoals zijn beste Soda's, maar Alleen is in de eerste plaats een retespannende scenariostrip. Na gezapig de rode draad uitgesponnen te hebben, voert rijzende ster Fabien Vehlmann heel langzaam de spanning op om het verhaal steeds sneller en harder te laten exploderen tot het allesverklarende laatste kadertje van de laatste pagina. Een klassiekere opbouw kan haast niet, maar het is o zo goed gedaan. Laat je deze strip lezen door een tienjarige, het doelpubliek, dan kijkt hij zeker tien maal onder zijn bed of hij veilig kan gaan slapen. Groot als we zijn, hebben wij slechts twee, neen drie keer gekeken. Gelukkig konden we af en toe de suspens weglachen. Zo is de hilarische cinemascène een schitterend eerbetoon aan Gillons volwassen versie in het thematisch verwante De Overlevende.
Het mooiste van deze strip is dat je pas bij een tweede lezing de vele uitgestrooide weerhaakjes ontdekt en naar waarde schat. Het onverwerkte verleden van Yvan, de moraliteit van Camille, de familiale achtergrond van Leila,... neen, ze zijn bijlange nog niet uitverteld. Op naar deel 3, Le Clan du Requin (vrij vertaald: De Haaienclub)! |
|
| > WOUTER PORTEMAN — mei 2007 |
