Na de gesmaakte trilogie Jeronimus geeft Daedalus een nieuwe trilogie uit van tekenaar Jean-Denis Pendanx. Deze keer gooit hij het op een meer traditionele boeg voor wat de grafische uitwerking betreft. Ook deze stijl weet ons aan te spreken. Voor het scenario is hij gekoppeld aan Kris van wie Daedalus al De Wereld van Lucie en het fenomenale Moeder Oorlog uitgeeft.

Volgens een van de drie ondertitels is Svoboda! het denkbeeldig oorlogsdaboek van een soldaat uit het Tsjechisch legioen. Met die periode uit de Eerste Wereldoorlog zijn we minder vertrouwd dan de ravages die de oorlog in onze contreien aanrichtte. Maar op oorlog rust geen monopolie, dus ook de Tsjechen en de Russen beleefden hun hoofdstuk in het woelige tijdperk. Op de schutbladen krijg je alleszins meer historische achtergrond. Eens dat achter de rug is, ontspint zich een verhaal dat niet gespeend is van andere historische feiten, maar dat bovenal steunt op pilaren als drama, vriendschap en liefde om ons bij de lurven te vatten.

We volgen Josef Cerna en Jaroslav Chveïk, twee jeugdvrienden die elkaar als soldaat in een Tsjechische divisie terugvinden. De verstandhouding met de Russen is er een van plagerij over vernedering en dominatie tot het opzwepen van nationalistisch gedrag dat leidt naar onnodig bloedvergieten in dezelfde rangen van de geallieerden. Aan de hand van hun neergeschreven verhaal zullen we onder meer de oprichting van de Tsjechoslowaakse republiek meemaken. En er is ook nog Nora, een tomboy die het figuurlijke korset als gravin van Kinsky (ze is tevens de zus van aartsmaarschalk Kinsky) van zich wil afwerpen en per se mee wil doen aan de oorlog. Als verpleegstertje is dat mogelijk. Josef en Jaroslav hebben het voor haar te pakken. Maar het zijn niet die gevoelens die de band tussen hen abrupt verbreekt... met verstrekkende gevolgen bovenden.

Ondanks de historische verschrikkingen vertelt Kris het met een bepaalde luchtigheid die we ook terugvinden bij Jean-Pierre Gibrat die verwante thema's aansnijdt in zijn strips. Ook de hoofdpersonages, de twee jongens en het meisje, hadden net zo goed in een Gibrat-reeks kunnen spelen.