Hij kon er niet van slapen. Nog maar zeven dagen, en dan kon die afpuntkalender weg. Eindelijk moest hij niet meer al zijn moed bijeenrapen om zoals de voorbije weken aan onze stripboer beduusd te vragen of album 15 al binnen was. Eindelijk moest die arme man zich niet meer in duizend bochten wringen om opnieuw nee te zeggen tegen het zoontje van ondergetekende. Eindelijk. Zijn verslaving begon allemaal met het schitterende Vampieren met Ketchup. Een kindvriendelijke signeersessie deed de vonk helemaal overslaan. En met De Kop van Kiekeboe ging ook zijn oudere zus overstag. Enkele dagen vooraf werd Boek 13 nog eens herlezen. Er werd weer gegniffeld en luidop afgevraagd of Lisa haar papa na dertien jaar zou terugzien. En dan was het zover! De nieuwe Jump was gearriveerd. Net zoals vroeger werd er nog eens ruzie gemaakt wie de strip als eerste mocht lezen. Wij genieten.

Het zou ons verbazen mocht bovenstaande huiselijke scène een uniek feit zijn. Met Jump is Charel Cambré er immers in geslaagd om op korte tijd een geloofwaardige jeugdreeks neer te zetten. Het Jump-team bestaat uit drie positieve, complementaire pubers, elk gezegend met een serieuze portie branie en durf. En geraken ze er toch eens niet uit is er nog altijd Armando, een tabascozuipend gordeldier met een neus voor deus ex machina's. In dit alweer vijftiende album loopt Armando er wel voor spek en bonen bij. Het verhaal dat geschreven werd in samenwerking met Marc — Ikke — Legendre, draait immers als een lier. Lisa's papa blijkt ontvoerd te zijn door buitenaardse wezens die zich verstopten in een vergeten Mayatempel in El Bolivar. Hun taak bestaat er al eeuwen in om onze wereld te inventariseren. Daarom hebben ze een uniek ruilproject op poten gezet. Als ellendige sterveling offer je iets aan de 'goden' en de 'goden' geven via hun speciale hemelpoort iets terug. Een yucca voor een strijkijzer, een treintje voor een kapotte frietketel, maar ook een bak cerveza voor echt Incagoud! Dit is het paradijs voor boeven. Tijd voor de Jumpers om in actie te treden.

Net zoals De Kiekeboes bezit Jump het vermogen om de strip op te tillen buiten haar leeftijdsgroep. Waar Merho het doet met woordspelingen en situatiehumor, kiest Cambré vooral voor cameo's en spitse dialogen. Tienjarigen lachen met de op Lilo en Stitch gebaseerde aliens, de hilarische vliegende bal/bol-dialoog en de carnavalsklassieker Dos Cervezas. Stripfanaten glunderen ondermeer bij de verwijzingen naar Biebels Freddie de Yucca, Obelix' menhir, Suske en Wiskes Tamme Tumi en de beruchte piranhascène uit Het Nest van de Marsupilami's. Cambré kent zijn klassiekers en kan ze tekenen als de beste.

Maar niet alles is peis en vree. In tegenstelling tot vorige albums heeft Cambré deze keer nagelaten om de volgende titel aan te kondigen op de achterflap. Ondanks deze 'grote ontgoocheling', wordt er ten huize van toch duchtig gegokt. Keert booswicht Helga terug? Wat doet X-Filer Heinrich Muller in de sarcofaag? Maar vooral: waar zal Lisa's papa wonen? Wie zei er ook alweer dat strips de jeugd niet meer begeesteren?

Doe jouw kroost en jezelf eens een plezier en schaf de jongste albums aan. Jump is immers een van die zeldzame reeksen die album na album beter worden.