Flashbacks uit het verleden van een jonge Betty en mijmeringen van de oudere Betty in 1975, deze twee periodes werden geïntroduceerd in het vorige album. Betty volgde haar neef Max, op wie ze een oogje heeft, naar Spanje waar de burgeroorlog woedt. Door scha en schande leert Betty de ware Max kennen. Zijn houding strookt niet met haar eigen inborst waar plaats is voor veel mededogen. Dat ziet ze in het heetst van de strijd in, op een moment dat een beslissing het leven kan kosten of redden van zeven weduwen. Alleen al de manier waarop Thomas Du Caju dat allemaal in beeld brengt, spoorde ons aan om opnieuw een bespreking van Betty & Dodge te schrijven.

De reeks groeit nog steeds op meerdere fronten. Alle complimenten voor Du Caju wiens tekeningen simpelweg àf zijn. Het scenaristenduo Jean-Claude Van Rijckeghem en Pat Van Beirs durft het aan om buiten de verwachtingen te schrijven. Ze zetten Dodge op een zijspoor — in dit album dient hij alleen maar voor de komische noot, niet eens in het bijzijn van Betty — en in de scènes in 1975 is er ook al geen sprake van Dodge. Wij hadden altijd gedacht dat de twee sowieso wel een koppel zouden vormen. Niet dus! Of missen we nog iets? Door de grotere afwezigheid van Dodge won de reeks aan drama. Dit mag nog lang voortduren.

Betty is in onze ogen de laatste jaren uitgegroeid tot een ferm wijf, een van onze meest favoriete strippersonages van het moment, een Danni Lowinski van adel. Op de extra pagina's van de hardcovereditie staat een mooie compilatie van haar. Rechtsonderaan is ze op haar mooist. Goh ja, we zijn toch wel een beetje dol op 'r.