Brussel, 1943. In opdracht van Adolf Hitler is de SS naarstig op zoek naar Ars Magna. Hierbij maakt zij gebruik van de hen vertrouwde wreedheden en kolonel Kurten. Ook het verzet zit niet stil. Met de hulp van geschiedenisleraar Philippe is verzetslid Joseph getuige van een geheim bezoek van de Führer aan onze hoofdstad. Een welgemikt schot en Hitler zakt in elkaar. Helaas overleeft hij de aanslag, wat niet gezegd kan worden van de verzetsstrijder. Philippe weet ternauwernood te ontsnappen en wordt geconfronteerd met andere leden van het verzet; Sophie en Jean. Zij willen koste wat het kost de SS voorblijven in hun zoektocht naar het Ars Magna. Hierbij kunnen ze de hulp van een historicus wel gebruiken. Philippe zwicht uiteindelijk en neemt de uitdaging aan. Het klikt al snel met Sophie en op een mum van tijd hebben ze belangrijke informatie vergaard. Hierbij komen ze een kleine stap dichter bij het geheim dat het verloop van de oorlog zou kunnen bepalen...

Alcante brengt een verhaal dat meteen de juiste pitch te pakken heeft. Ars Magna leest lekker weg en blijft grotendeels een mysterie. Technisch gezien is er dus niets aan te merken op Alcantes werk. Qua originaliteit komt Ars Magna misschien een kleine tien jaar te laat. Nazi's, een geheim dat dateert uit de tijd van de kruisvaarders, een wrede Duitse SS-kolonel en een superslimme historicus... Inderdaad, klinkt erg als Indiana Jones. Ook de inbreng van de loge komt ons bekend voor. En toch... door Ars Magna een Belgisch tintje te geven, wordt het verhaal voor ons, Belgen, weer een stuk interessanter. Wie is er overigens Belgischer dan Godfried van Bouillon? En jawel, het Ars Magna blijft voor ons een mysterie. Wikipedia stuurt ons naar een zestiende-eeuws boek over algebra en een dertiende-eeuws boek over filosofie en geloof dat moslims moet overtuigen om christen te worden. We hebben zo'n klein vermoeden dat dit er nu eens helemaal niets mee te maken heeft.

Milan Jovanovic verblijdt ons met prachtige decors en enorm detailwerk. Het is extra smullen geblazen op pagina 13. Daar landt een Focke Achgelis op de Brusselse Grote Markt. Altijd leuk om een van die Duitse snufjes, die zelden of nooit het licht zagen, in actie te zien. Wat de personages betreft, mocht er wat meer expressie en dynamiek gehanteerd worden. Echt storend is dit niet, maar het contrast met de rest van het tekenwerk is nogal groot.

Ars Magna kan je conceptueel bezwaarlijk origineel noemen. Een zoveelste Dan Brown, een Geheime Driehoek-kloon die op ons afgevuurd wordt. Of Ars Magna ons vertrouwen waard is, moet nog blijken. Afgaande op dit eerste deel durven we toch alvast spreken van kwaliteitsvol werk dat zijn rechtmatige plek wel eens zou kunnen veroveren.