Exact een jaar na het verschijnen van het slot van de eerste cyclus van De Nachtuil staat het auteursduo Romain Hugault en Yann er opnieuw met een luchtvaarttrilogie. Nu brengen ze de onverschrokken Henri Castillac ten tonele. Hij is een toppiloot in het elite-eskader van de nog jonge Franse luchtmacht. We schrijven het jaar 1917 en de Eerste Wereldoorlog woedt in alle hevigheid in de loopgraven in het noorden van Frankrijk en Vlaanderen. Henri voert zijn missies naar behoren uit, maar elke keer bij de Duitse vijand een piloot met "Edelweiss" op de vleugels en een gestileerde edelweissbloem op de romp zich komt meten met de Fransen, komt Henri volledig ongeschonden uit het gevecht. Men begint hem van lafheid te betichten omdat men vermoedt dat hij liever vlucht dan te vechten. Uit flashbacks vernemen we dat Henri een tweelingbroer heeft die ook piloot werd, maar uit de luchtmacht werd geflikkerd. Welk geheim delen de twee?

Luchtvaartliefhebber Yann lardeert zijn verhaal weer met historische feitjes zonder dat die opzichtig worden geptresenteerd als "Opgepast! Authentiek". Van Hugault zijn we z'n tegen het hyperrealisme leunende stijl inmiddels gewoon. Vliegtuigen, structuren allerhande en alles wat een omgeving helpt bepalen, tekent hij met een ongelofelijke vaardigheid, telkens met een passende gloed om een ideale stemming weer te geven. Alleen passen zijn personages daar niet altijd in, zeker als Yann zonodig grappig wil doen. Dan zie je dat Hugault daar moeilijk mee uit de voeten kan door expressies te karikaturaal te vertalen... de autoscène op pagina 38 bijvoorbeeld verknalt voor ons de opgebouwde ernst. Tegen een warmbloedige scène op pagina 42 hebben we dan weer niets in tegen te brengen.