Net nu de film John Carter in de cinema draait, komt er een strip uit met eenzelfde look & feel. Maar behalve de uitgedroogde bruine tinten, een gerespecteerde held in de hoofdrol en een heroïc fantasy-achtige setting hebben Noach en John Carter weinig uitstaans met elkaar. Noach is een door regisseur Darren Aronofsky (Requiem for a Dream, The Wrestler, Black Swan) gepimpte versie van het personage uit de Bijbel, de Joodse Tenach en de Koran. Uit het Oude Testament kenden we Noach nog als een grijsaard met baard die van God de tip kreeg om een ark te bouwen zodat hij zich met zijn familie kon redden van een zondvloed die de rest van de door en door verdorven mensheid zou vernietigen. Ja, in het Oude Testament is God nogal een driftig baasje die zijn creatie constant op de proef stelt met verschrikkelijke rampspoed, familiale drama's en allerlei verdelgingen. In Aronofsky's versie is Noach een type die met vrouw en kinderen afgezonderd leeft van zijn barbaarse tijdgenoten. Er heerst al sinds jaren een grote droogte. Noach krijgt dan wel visioenen waarin het regent, maar daar is hij niet gerust in. Hij ziet het als zijn plicht om terug te gaan naar de stad om de bevolking voor naderend onheil te waarschuwen. Hij mag daar de bevolking wel toespreken, maar hij krijgt felle tegenwind van tiran Akkad die het bestaan van God in vraag stelt. Een volgende, zelfopgelegde opdracht is een tocht naar Ararat terwijl Akkads leger Noach achternazit. Daar ontmoet hij reusachtige wezens die het allerminst voor de ondankbare mensen hebben. Dit is het begin van een heldenepos.

Dat Aronofsky een strip schrijft, is geen opmerkelijk nieuws. Hij is een ware comic geek die even in de running was om een film te draaen over Batman en Wolverine en van The Fountain een stripversie schreef toen de film on hold stond. Dat Noach een visieel spektakel is, zien we vooral als een verdienste van de cineast. Al is het natuurlijk aan Canadees Niko Henrichon (van wie in vertaling het al na één deel gestopte Hostile verscheen) om dat in tekeningen om te zetten. Dat doet hij op een herkenbare, Europese manier met dikwijls grote prenten om een grotere impact na te jagen. Daar slaagt hij ook prima in. Het overtuigt in opvatting om een vlot verhaal te vertellen en ook in zorg en afwerking. En omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden (hoeveel staan er al niet in Genesis waarin het verhaal van Noach voorkomt?) beperkt Aronofsky zijn dialogen. Behalve enkele bijbelverzen zijn er geen beschrijvende teksten. Die zouden ook geen toegevoegde waarde hebben. Deze stripmakers hebben het helemaal begrepen!