Op het einde van het vorige deel ontdekte de Amerikaanse sergeant Gavin Jentro het graf van Joanne, de Française die hij in 1938 had leren kennen in betere tijden. Nu, zes jaar later, kort na de landing in Normandië, heeft de waanzin van de oorlog zijn idealen en zijn liefde verwoest. Gelukkig kruisen net op tijd zijn wegen die van andere personages die Philippe Jarbinet doorheen de voorbije drie delen van deze absolute topreeks regelrecht onze harten in tekende.

Jarbinet is een rasverteller die je ingetogen meesleept in een cynisch verhaal over een van de meest dramatische bladzijden uit onze geschiedenis. Opvallend is de sterke parallel tussen het relaas van Luther Yepsen, de 'held' van het eerste tweeluik en Gavin, de protagonist van deze diptiek. Je zou Jarbinet haast van autoplagiaat beschuldigen, zoals de verhaallijnen van de twee dubbelverhalen bijna identiek verlopen (gesneuvelde vrienden, happy end, oorlogskerkhof op het einde). Echter, net door de subtiele verschillen en de heel natuurlijk aandoende connecties tussen de levens van de twee Amerikanen, is het resultaat een meesterlijk kluwen van intermenselijke relaties. Tel daar nog de zeer filmische plaat- en dialoogopbouw bij (Hermann is nooit ver uit de buurt) en de simpelweg perfecte tekeningen (Jean-Pierre Gibrat is misschien een al te gemakkelijk ijkpunt, maar wij dachten nog vaker aan een meer levendige versie van Philippe Delaby's stijl) en je begrijpt ongetijfeld waarom wij Airborne 44 het beste vinden dat we gelezen hebben sinds Lax' De Teenloze Adelaar. En wees gerust, wij lezen veel!