Bij elk nieuwsbericht over de graaicultuur en de desastreuze gevolgen daarvan bij financiële instellingen en grote bedrijven, zou je haast CEO's dood wensen. Maar wat als iemand hen effectief om zeep helpt? In het tweede tweeluik van Bankgeheimen USA wordt een onderzoek gevoerd naar een moordenaar die het op dergelijke kopmannen heeft gemunt. Een eerste slachtoffer is Aldo Moretti, gewezen topman van AHM, de grootste hypotheekverstrekker die door de ondergang van zijn groep tienduizenden Amerikanen ruïneerde. Aan verdachten dus geen gebrek. Moretti kreeg dreigbrieven en na zijn dood ontvangt de politie een ander schrijven waarin gesteld wordt dat hij pas de eerste is van een lange lijst. Maar in Moretti's entourage maken anderen zich ook verdacht. Zijn veel jongere vriendin legde het aan met een minnaar. Moretti's zoon kwam achter de affaire. Another fine mess voor de FBI-agenten Capelli en Horowitz.

In tegenstelling tot Bankgeheimen (die zich op Franse bodem afspeelde) wisselt Pierre Wachs deze keer niet af per tweeluik met Dominique Hé. Van Wachs schabouwelijke tekenstijl waren we allerminst een liefhebber. De ook al niet bijzonder overtuigende Hé daarentegen wint bij ons punten. We voelen ons deze keer meer op ons gemak bij het lezen van het album. Veel heeft uiteraard te maken met het vlotte detectiveverhaal waarin Philippe Richelle ons gooit. De vertelling is rechttoe rechtaan met een afwezigheid van afleidende en nutteloze nevenintriges. Zelfs over het persoonlijke leven van de speurders kom je weinig te weten. De zaak is de hoofdzaak. Vanaf het titelblad zijn we helemaal mee. Het vervolg is zoals steeds binnen een halfjaar te verwachten. Het ritme zit er dus ook nog eens in!