Toen Arcadia vzw in 2003 het album Estel uitgaf, was dat het laatste album van de reeks. Marc Hardy en Stephen Desberg hadden namelijk nooit het als tweeluik begonnen verhaal afgemaakt. Er waren wel notities, teksten en illustraties waarmee eventueel een extra album kon worden gemaakt, maar met die uitgeefplannen bleef men dralen. Kwam goed uit, want in 2008 keerden Hardy en Desberg alsnog terug op hun schreden om het tweeluik eindelijk te voltooien. Uiteraard keken we vanaf dan in de richting van Arcadia vzw voor de vertaling van dit ultieme album in de reeks. En o, wat zijn we blij met deze albumuitgave want de auteurs hebben er een waardig punt achter gezet. Hardy toont zich opnieuw als een grafische wervelwind en Desberg bedacht een intrige waarin humor, drama, emoties en epische fantasy met een vleugje sciencefiction een duivelse cocktail met hemelse afdronk vormen.

Wie zich de vorige gebeurtenissen nog kan herinneren, weet dat Arkel smoorverliefd raakte op een engeltje met een duivels karaktertje. Zij kickt op gevaar en foute mannen en is beslist geen partij voor de nogal naïeve strijdengel Arkel. Estel ging liever dansen tussen de demonen om plezier te maken en werd daarvoor gestraft door verbanning uit het paradijs. Terwijl ze toenadering zocht en vond bij Gordh (een machtige tovenaar die de gelijknamige opperduivel vermoordde en verving) gaat Arkel haar achterna. Gordh transformeerde Estel in een echte duivelin en dwong haar vervolgens om kostbare woestijntranen onder het zand in een uitgestrekte woestijn te vinden. Gordh bouwde daarmee een onmetelijke rijkdom op, maar hij heeft met de woestijntranen verregaande plannen die in De Reizigers van de Keerzijde duidelijk worden. Na een mislukte interventie belandt Arkel in een kerker. Hij weet te ontsnappen met Estel, die meer uit schaamte dan uit haat een hekel heeft aan Arkels aanhoudende bewondering. Omdat de twee met hun spontane acties een infiltratie van een spionne uit het paradijs dreigen te doen mislukken, moeten ze haar helpen. En dat doen ze vermomd als danseressen. Met zijn jeugdige uitstraling en het haar op zijn benen valt Arkel danig in de smaak bij de demonen. Kort daarop spelen ze hoog spel gespeeld met de opperduivels om Gordh op eigen terrein te kunnen verslaan.

Naar verluidt zijn er veel collega's van Hardy en Desberg die het wel hebben voor Arkel. Het engeltje die met zijn leren jekker en laarzen zo stoer wil zijn, verscheen voor het eerst in 1983 in volle Star Wars-hype. Desberg kennen we tegenwoordig vooral van De Schorpioen, Empire USA en I.R.$., maar in de jaren 1980 beleefde hij zijn eerste hoogtepunten met de spionagereeks 421, enkele goeie verhalen van Baard en Kale die hij als scenarist van lichtend voorbeeld Maurice Tillieux overnam, de start van de mooie jeugdreeksen Billy the Cat en Jimmy van Doren, het vertrouwde Arcadia-gezicht Mick Mac Adam en de knap getekende reeks Aurora en Ulysses, Centauren. Zonde dat Arkel als albumreeks nooit potten brak. Het is nog altijd een van onze favoriete reeksen, en dat wordt ons niet enkel door nostalgie ingegeven.