Werelden van Aldebaran. De Braziliaanse tekenaar en scenarist Léo heeft een slimme entourage gekozen om zijn grenzeloze fantasie te etaleren. Verre planeten met aardse omstandigheden die erom lijken te vragen gekoloniseerd te worden, maar steeds onverwachte verassingen blijken te herbergen. De meest fantastische fauna en flora en intelligente wezens zorgen steeds voor nodige spanning, avontuur en menselijk drama. Centraal thema is evenwel steeds de vraag of de expansiedrang van de aarde op basis van respect of destructie en overmacht moet plaatsvinden.

In het derde deel zagen we hoe Lynn, de dochter van Kim, verdween in een geheimzinnige energiestraal. Kim vermoedt dat haar dochter ontvoerd is door intelligente wezens en haast zich in dit deel met haar vrienden terug naar het basiskamp. Plan is om Lynn te gaan zoeken op een nabijgelegen planeet. Een shuttlevlucht wordt voorbereid maar de leiders van de expeditie, de oerconservatieve Thornton-broers, hebben andere motieven en willen zonder Kim Keller vertrekken. Kim zet alles op alles om op tijd te komen. Haar vriendin Alexa heeft ondertussen haar handen vol om zich te weren tegen het streng religieuze regime van de leiders dat steeds absurdere vormen aanneemt.

Léo is een groot verteller. Hij mixt spanning met verhalen over menselijke relaties en moreel besef en gaat daarbij grotere thema's niet uit de weg. Over zijn tekenkunsten zijn de meningen blijvend verdeeld. Zijn weergave van fauna en flora is onbetwist subliem, maar hij permitteert zich ook veel plaatjes met eenvoudige achtergronden en alleen talking heads. De kracht van het geheel overwint evenwel en ook dit album is weer een echte pageturner. We kunnen ons voorstellen dat er een nieuwe lichting lezers aanschuift na het verschijnen van de recent uitgegeven integrale uitgaven van de eerste twee cycli. Want eenmaal besmet met het Léo-virus — weten we uit eigen ervaring — wil je gewoon doorlezen hoe het de heldin Kim Keller vergaat in de wondere werelden van Aldebaran.