In de periode nadat Patrick Van Oppens verstripping van een paar Pieter Aspe-romans op een dood spoor belandde en er met De Avonturen van Tommeke een nieuw avontuur voor 'm begon (abrupt in de kiem gesmoord door de drugsschandalen rond wielrenner Tom Boonen waarbij een jeugdstripversie plots niet meer oké was) hebben we 'm eens toevertrouwd dat we zijn karikaturale tekenstijl stukken beter vonden dan zijn realistische werk. In de verhoudingen en de anatomie schortte er ons inziens wel wat... of veel. Dat hij te kennen gaf toch door te zetten in het realistische genre, daar hadden we wel respect voor. Het was afwachten of hij zijn doorzettingsvermogen ook kon omzetten in overtuigende resultaten. Een eerste geruststelling sindsdien ontwaarden we in zijn inktwerk voor Steven Duprés Kaamelott. Dat oogde allemaal lekker. Op eigen houtje lanceert hij nu de reeks De Vries op scenario van Eppo-medewerker Sytse S. Algera. En effectief: Van Oppen houdt stand en hij kiest tegelijk niet voor de makkelijkste weg. Af en toe zijn hoofden nog war te klein in verhouding met het lichaam (bijvoorbeeld prent 8, pagina 40) of is een gekozen perspectief een brug te ver om het allemaal perfect op papier te krijgen (prent 6, pagina 22), maar voor de rest trekt hij zich aardig uit de slag. Aan de personages is soms nog werk, maar het decor staat er beslist. Het helpt om van het eerste album een verantwoorde aankoop te maken. Bovendien moeten we een tekenaar als Van Oppen koesteren. Realistische tekenaars in ons taalgebied zijn niet dik gezaaid. En voor zo'n minderheidsgroep zijn geen subsidies weggelegd.

John De Vries (of John de Vries?) is een onderzoeksjournalist. Hij krijgt een versleutelde usb-stick in handen waarop bewijzen staan over omkoperij van rechters en griffiers in bepaalde gerechtszaken. De persoon van wie hij de stick kreeg, wordt ontvoerd en vervolgens in een dreigmail aan De Vries het hoofd afgesneden. Het duurt niet lang of De Vries is verwikkeld in een zaak van hard tegen hard waarbij hij met zijn gezin veiliger oorden moet zoeken. Ongelukken, bomaanslagen, paramilitaire commando's in helikopters moet hij allemaal het hoofd zien te bieden. Klein probleem: De Vries heeft een alcoholprobleem, een gegeven dat wellicht in volgende albums nog meer van tel kan zijn. Gelukkig is er nog zijn ondernemende zoon die tussen een verwijt aan zijn vader en koppig verweer alle initiatieven toont om zijn familie uit de shit te helpen.

Debutant Algera windt er geen doekjes om. Hij wilde een spannende actiestrip en die presenteert hij ook! In wezen is de usb-stick van geen belang, het is slechts de vonk in de benzinetank om de motor te doen draaien. Met plankgas en kort in de bochten, zo blijkt Algera het verhaal te besturen. Hij doet dat zonder al te veel gezever over gedane zaken en vervelende uiteenzettingen die een vlotte voortgang onderbreken, zoals het een degelijke actiestrip betaamt dus. Het tweede verhaal loopt momenteel in voorpublicatie in Eppo. Als de albumversie er snel komt, zullen we de positieve evolutie alleen maar kunnen onderschrijven. Voorlopig ziet het ernaaruit dat we een goeie achtervolgingsstrip beet hebben.