Terwijl Kim Keller het in deel 4 van Antares, de derde cyclus in De Werelden van Aldebaran, weer eens aan de stok krijgt met religieuze fanatici, mannen en vijandige fauna, verscheen tegelijkertijd de integrale bundel van de tweede cyclus, Betelgeuze. Daarin ligt de kiem voor nog een andere Aldebaran-reeks van Léo, Overlevenden - Kwantumanomalieën. Maar het is ook de cyclus waarin Kim, zes jaar ouder dan in de eerste Aldebaran-cuclus, als volwassen vrouw en volleerd biologe deel uitmaakt van een expeditie van de nog niet zo lang geleden gekoloniseerde planeet Betelgeuze. Daar vond een ramp plaats en er moet onderzocht worden of de Mantrisse daarmee te maken heeft. Het is ook de cyclus waarin Kim de vader van haar bijzondere dochtertje ontmoet, en de cyclus van de Iums, de panda-achtige beschermdieren die alweer een mooie vondst zijn van de Braziliaanse auteur.

Bij het herlezen van deze tweede integrale valt natuurlijk de evolutie van Kim tussen de eerste en de derde cyclus op. Zelfzeker is ze al altijd geweest, haar mannetje staan kon ze ook in overvloed. We hebben 'r ook altijd leergierig gekend. In Betelgeuze exploreert ze haar liefde en lusten (dikwijls paradeert ze parmantig met haar lichaam), ze raakt dodelijk verwond en in haar entourage vallen er slachtoffers. Maar ondanks alles dat ze te verduren krijgt, behoudt ze ergens wel haar optimisme en een jeugdige ingesteldheid. Pas in Antares wordt ze norser, op het bitcherige af zelfs. Dan heeft ze al een dochtertje Lynn met wie ze moet rekening houden. Als Lynn verdwijnt, moet alles wat in Kims weg staat om haar terug te vinden het begrijpelijkerwijze ontgelden. Het blijft voor haar schipperen tussen het volgen van haar verstand of van haar emoties. In elke nieuwe cyclus gedragen orde en gezag zich bovendien extremer en extremer. Maar Kim laat zich dus niet doen. En daarom houden we van haar, als vriendin, als vrouw, als moeder, als een memorabele stripheldin.

Hoe mooi deze integrale ook is, we kopen het toch voornamelijk bovenop de softcoveralbums die we al hebben voor de extra's. Een gloednieuwe, speciaal gemaakte cover is één zaak, bonuspagina's met lekkers een andere. In dat geval valt het wat tegen. In Betelgeuze staan amper zes extra pagina's die naam waardig. Eén ervan toont verschillende coverstudies voor deel 5 van de cyclus, en vier pagina's bundelen potloodschetsen van verschillende dieren uit de cyclus. Een armoedige selectie, zeker als je er het imposantere bestiarium bijneemt dat onlangs in een nummer van Brabant Strip Magazine stond dat volgde op een uitgebreid interview mt Léo.