Uitgevers met passie, ze bestaan zeer zeker nog. Dat merk je veelal aan de uitvoering van de albums die ze uitgeven, aan de zorg om het juiste papier te kiezen, aan de lay-out van de pagina's en de cover en aan nog een heel pak facetten waar het striplezers niet om de eerste plaats om te doen is. Strip 2000 besteedde de vormgeving van de nieuwste albums uit aan Rudy Vrooman, dikwijls werkzaam voor uitgeverijen als De Harmonie, Uitgeverij L en het stripinfoblad Stripschrift. Zelf ook een man met passie. De uitgever van Strip 2000 gaat even professioneel te werk om albums op de markt te brengen. De uitvoeringen van Tom Carbon 2 en Plunk! 3, die tegelijk verschenen, ogen als het werk van een uitgeverij die al veel langer meespeelt. Aan dergelijke ambities ontbreekt het Strip 2000 alvast niet.

Maar nu genoeg over de vorm van de boekskes en terug naar de essentie. De geremasterde editie van het eerder bij Dupuis verschenen Tom Carbon 2 is opnieuw ingekleurd en van een nieuwe coverillustratie voorzien. Het gaf ons nog eens de aanleiding om het album te herlezen en dat was een plezierige ervaring. Twee van onze favoriete Tom Carbon-kortverhalen staan erin. Tom Carbon maakt een puzzel en ontbreekt één stukje. Kwaad belt hij de Zwitserse fabrikant. Onthutst laat de directeur Tom overvliegen. Een heel team wordt aan het werk gezet om het mysterie van het ontbrekende puzzelstukje op te lossen. Voor Tom is het al snel welletjes, maar de directeur wil het tot op het bot onderzoeken, het blazoen van de natie staat op het spel! In een ander verhaal komt een ridder uit de middeleeuwen per ongeluk op bezoek via een koelkast die Tom op de kop tikte. In nog andere verhalen vertelt hij aan zijn neefje over de paaseierenbusiness van de Paashaas, doet hij mee aan een wedstrijd om een reis te winnen, koopt hij een papegaai die de code van een kluis kent, probeert hij via een verhaal over indianen met plakbaarden voor te steken bij de kapper en faket hij een nieuwsuitzending om zijn buurman op stang te jage.

De verhaaltjes zijn heerlijk absurd en stuiven vooruit naar een pointe die van hetzelfde nivau is als de vele grapjes die onderweg worden gemaakt. De laatste jaren is het nationaal nieuws als Brecht Evens, Nix, Olivier Schrauwen of andere Vlaamse tekenaars een kans maken op een albumprijs in Angoulême, maar in de jaren 1980 haalde Tom Carbon twee nominaties. Een van deze keren legde Cromheecke het af tegen een album van een amper beginnende Lewis Trondheim.

Bij zowel Tom Carbon als Plunk! ogen de tekeningen rudimentair of haastig gemaakt. Maar daar zou je je nog lelijk in kunnen vergissen. Cromheecke creëert met overgave en met plezier telkens een heldere en herkenbare omgeving, met alle elementen en details die daarvoor nodig zijn.