Na onder meer het geweldige De Kleine Robbe, het goeie Gastoon, het kinderlijke Junior Suske en Wiske en het verschrikkelijke Dommeltje is het de beurt aan Marsupilami en (opnieuw) Lucky Luke voor een spin-off met kinderversies of jeugdige familieversies van bekende stripfiguren.

In tegenstelling tot voornoemde voorbeelden is Marsu Kids geen gagreeks. Het eerste album is een afgerond verhaal dat begint met een ei van een Marsupilami dat uit een nest valt. Niet van de Marsupilami-familie die we nog van het geliefde Robbedoes en Kwabbernoot-album Het Nest van de Marsupilami's kennen evenwel. Het betreft een ander nest, al is dat niet echt duidelijk in dit verhaal. Bovendien wordt het nieuwe Marsupilamitje — met blauwe neus — minder idyllisch geboren. Twee Chahuta-indiaantjes helpen 'm uit het ei. Kort daarop komt papa Marsupilami de verloren zoon halen, maar de vriendschapsbanden met het kleintje zijn al gesmeed. In het naburige indianendorp zijn er drie wetenschappers aangekomen die eigenlijk een Marsupilami willen vangen. Dat hadden de slimme indianen ook wel begrepen. De jagers vormen een concreet gevaar voor de Marsupilami's, maar nog niet zo erg als de krokodillen, slangen en luipaarden in het Palombische oerwoud.

Het duo Didier Conrad en Wilbur (alias Conrads echtgenote Sophie Commenge) probeert tegelijk aansluiting te vinden met Het Nest van de Marsupilami's, bijvoorbeeld door te laten zien hoe de Marsupilami's overleven in de groene jungle, als met de reeks Marsupilami van Batem, met name door de indianen met verbasterde namen die flauwe woordgrapjes zijn en jagers die te pas en te onpas een Marsupilami willen vangen. Conrad amuseert zich zichtbaar te pletter. Zijn soepele penseellijn leent zich uitermate voor het beweeglijke van de (dieren)personages, net zoals dat bij André Franquin het geval was. De jungle van Palombië is alleszins geen onbekend terrein voor Conrad. In de jaren 1980 maakte de tekenaar deel uit van een team dat Franquin samenstelde om van zijn creatie een tekenfilmserie voor te bereiden. Yann (die later zelf enkele albums van Marsupilami schreef) en ervaren rot Yvan Delporte (hij hielp ook al de tekenfilmserie van De Smurfen opstarten) dokterden enkele scenario's uit waaronder een eerste versie van Mars, de Zwarte. Will tekende de decors, Marc Wasterlain stortte zich op diverse jungledieren en Conrad kreeg de kans om diverse figuurstudies van de Marsupilami te tekenen. Hij ontwierp ook een indianenmeisje en enkele booswichten.