Dit is weer zo'n verhaal waarbij je beseft dat je eigen leven toch lekker voortkabbelt zonder grote dieptepunten. De hoofdrolspelers in dit verhaal lijken eigenlijk alleen maar dieptepunten te kennen. Centraal staan de flik David Nolane van wie de teamgenoot wordt neergeschoten tijdens een actie tegen een drugsdealer. Met wat speurwerk blijkt dit zaakje flink te stinken. We krijgen dan ook een kijkje in de keuken van zowel de misdaad als de politie, en van beide word je niet vrolijk. Daarnaast is er een belangrijke rol voor zijn dochter Zoë: een wilde meid die drum speelt in bandjes en zelf probeert af te komen van een drugsverslaving. En natuurlijk maken ze vaak de verkeerde keuzes waardoor beider levens vaak flink in gevaar komen. Maar door Zoë weet David de zaak uiteindelijk wel duidelijk te krijgen, hoewel hij daar een flinke prijs voor moet betalen.

Dit verhaal leest redelijk vlot weg. Verstrippingen van bestaande romans hebben vaak een ritmeprobleem, maar dat heeft Jean-Christophe Chauzy voor de bewerking van Marc Villards roman hier goed opgelost. Ook als tekenaar is Chauzy prima geslaagd. Enkel de inkleuring is wel storend. Het beperkte kleurenpalet maakt de tekeningen niet echt 'leesbaar'. Chauzy is natuurlijk al een oude rot in het vak die al twintig jaar strips maakt en in het Nederlandse taalgebied de thrillerserie Clara (op scenario van Denis Lapière) publiceerde. Humoristischer gaat het eraan toe in Van Nature uit dat bij Glas IJs verscheen. Ook nog voor de collectie Kaliber bewerkte hij Villards roman De Gitaar van Bo Diddley.

Marc Villard wierp zich na tien jaar poëzie op fictie. Sinds 1980 schreef hij veertien romans en wel vierhonderd novelles.