REQUIEM - DE VAMPIERRIDDER 6 Hellfire Club
Olivier Ledroit + Pat Mills • Prestige 48 p. (SC)
|
|
Een ontdekkingstocht langsheen nonsens en tetten |
|
Als de nazisoldaat Heinrich Augsburg sterft, reïncarneert hij als de vampierridder Requiem in een soortement hel: Verrijzenis. Het kon erger, want voor hetzelfde geld was hij gereïncarneerd als een zombie of als La Esterella. Maar bon. Het leven op Verrijzenis is, zelfs voor een vampierridder, geen pretje. Je strompelt van oorlog naar oorlog, van orgie naar orgie, van een hinderlaag met demonen naar een optreden van Laura Lynn,... Bovendien gaat de tijd achteruit en word je er dus al gauw een jaartje jonger op (gelukkig mag je op je 22ste met pensioen!). Op de koop toe worden er ook nog eens duistere complotten gesmeed en leeft in Requiem de geest van ene Thurim, die destijds gruwelijk werd terechtgesteld door de andere vampierridders.
Kortom, Requiem - De Vampierridder is een reeks met een overdaad aan inhoud, met een relaas dat kant noch wal raakt, een boel nonsens. En tetten, natuurlijk! Scenarist Pat Mills verzint in al die absurditeit echter een verhaal dat consequent blijft. Consequent in de over the topness, in de vele knipogen en verwijzingen en vooral in de morbide grappen. Om die overdaad te tekenen, vond Mills in Ledroit dan ook de ideale medewerker. Sla het er maar op na (Kronieken van de zwarte Maan, Sha,...): geen enkele tekenaar slaagt erin om op dezelfde manier een pagina te vullen als Ledroit. Veldslagen spatten van het papier, de vergezichten zijn overweldigend en de rijkgevulde pagina’s... verraden een te hoge papierprijs (en dus te kleine bladgrootte). Vele tekeningen zijn een ware ontdekkingsreis. We betrapten er ons zelfs op dat we haast met onze neus vastraakten waar Ledroit weer eens een genadeloze strijd uitspreidde over een dubbele bladzijde en we per se wilden weten wat zich afspeelde in de plooi waar de pagina’s in de rug verdwijnen. Een geluk dat er geen vampier in zat om onze neus eraf te bijten! |
|
> PETER D'HERDT — augustus 2006 |