Een matig, een verrassend komisch, een steengoed en een zwak album, dat is de voorlopige balans van de conceptreeks Casus. Dit vijfde album laat de balans nadrukkelijker overhellen naar de positieve zijde van de waardeschaal. De misdaad bestaat deze keer uit het kapen van een trein om een gigantische goudklomp uit een aartsmoeilijk te openen kluis te bemachtigen. Alsof dat nog geen hindernissen genoeg zijn, is er nog de wreedaardige kolonel Zondrick die een oogje in het zeil houdt bij het transport van de klomp van Canada naar de VS. De kolonel is een oude bekende van Hermes en Mac die de krachten bundelen om hem te bedriegen. Maar net zoals in de vorige albums kent ook dit verhaal een twist.

Mocht je het nog niet weten: Casus 5: Goudkoorts is een western, en een verdomd goeie ook! De personages hebben geen gezichten, ze hebben tronies. Alleen de mooie zangeres Blondie Beauregard, een belangrijke spil in het verhaal, is nog een baken van schoonheid. Je kan haar in d'r volle en frontale glorie zien op pagina 49. De rest van de personages laat zich gelden in bedrog, manipulatie en wreedheid. Voor de twee boeven breng je nog sympathie op. Dat doe je ook bij bankovervallers in films die rapalje als hoofdrolspelers nemen. Scenarist Luca Blengino klaarde de opdracht uitstekend en heeft zijn bijdrage aan een andere conceptreeks al achter de rug: het eerste deel van het tweede seizoen van Zeven, dat een zombiestrip is.

De Italiaanse tekenaar Antonio Sarchione werd ontdekt door David Chauvel, conceptdiretceur bij Delcourt waar Casus oorspronkelijk verscheen. In dergelijke reeksen moeten de bekende namen het publiek lokken en zorgen onbekende tekenaars voor een grotere regelmaat. Daarbij kom je vaak bedrogen uit. Niet in dit geval echter want Sarchione tekent als iemand met jaren ervaring op de teller. Niets op aan te merken, behalve in positieve zin. Hij overstijgt het ultraklassieke realisme zonder excessief te zijn. Toegankelijk heet dat dan.