Wie regelmatig onze nieuwsrubriek las, is op de hoogte van de moeizame voorgeschiedenis die aan de publicatie van dit album voorafging. Nadat de euforie over het spin-off-project door Minck Oosterveer en Willem Ritstier was gaan liggen, begon een complexe zoektocht naar een geschikte inkleurder. Jorg de Vos had er geen tijd voor als cotekenaar van de hoofdreeks. Uiteindelijk kwam men bij de Indonesische inkleurstudio Caravan terecht. De studio is gespecialiseerd in artwork voor comics, illustraties, concept art en speelgoedontwerp. Een caravan is nog geen villa, maar het bracht de strip alsnog bij de lezers van het stripblad Eppo. Over het algemeen waren de reacties afwijzend, om het nog deftig uit te drukken. Men herkende de kenschetsende tekenstijl van Minck Oosterveer niet meer. Het zag er allemaal zo computergegenereerd en goedkoop uit. Oosterveer pikte het niet langer. Voor hem is Storm een afgesloten hoofdstuk. Nieuwe projecten in het buitenland, in zowel de Verenigde Staten als Frankrijk, schenken 'm voorlopig meer voldoening. Oosterveer als rasartiest kennende, kunnen we hem geen ongelijk geven. Kersvers Storm-scenarist Willem Ritstier nu de dupe noemen van deze historie zou een te spijtige conclusie zijn, want hij presteerde iets dat we eerlijk gezegd niet verwachtten: dit is een interessant, zeg maar geslaagd verhaal.

Aan de uiterste grenzen van Pandarve jagen Storm, Nomad en Roodhaar op een zeldzame vissoort. Door een inslag van meteorieten geraakt hun schip op drift. Ze stuiten op een vergaan schip. Aan boord bevindt zich Fulmin, bijgenaamd de Banneling van Thoem. Om wraak te kunnen nemen op het volk dat haar heeft verbannen, neemt Fulmins geest de plaats in van Roodhaars lichaam. De echte Roodhaar is nu een gevangene. Onder bedreigingen die Roodhaar het leven kunnen kosten, trekt Fulmin als Roodhaar met Nomad en Storm naar Thoem, een verticale stadsplaneet. Ze is verlekkerd op Nomad, die nog meer loopt te pronken met zijn "prachtige lichaam". Hoewel Storm weet dat zij een valse Roodhaar is, reageert hij er toch jaloers en mokkend op. In Thoem komt het tot een confrontatie met de nieuwe bewindvoerders en tot een spannende achtervolging met vele gevaren.

Avontuur en actie ten top met vele goeie vondsten van Ritstier. In eerdere besprekingen van het gezamenlijke werk van Oosterveer en Ritstier hebben we ons al eens negatief uitgelaten over de toevalligheden, de makkelijke oplossingen en de vergezochte wendingen in Ritstiers specifiek voor kranten geschreven verhalen. Met De Kronieken van de Buitenring is aan hem een cadeau gegeven. Hij heeft het inpakpapier en de strik gaaf gehouden om er een nieuw cadeau van te maken, voor jou en ons, de lezers.

Deze Oosterveer-strip mag dan wel geen vintage-Oosterveer zijn, als volwaardig album in plaats van in elkaar gekapte afleveringen voor de voorpublicatie in Eppo, valt het allemaal nog mee. Roodhaar is sexy — kan ook moeilijk met al dat nog net bedekte naakt — en Nomads geprononceerde spieren blinken volop. Alleen Storm komt er ongeïnspireerd uit. Niet alleen grafisch is hij veeleer een melkmuil tegenover de rauwere versie van Don Lawrence en het duo Romano Molenaar en Jorg de Vos, zijn rol in deze strip is van ondergeschikt belang. Ook de decors getuigen van ontzettend veel fantasie en imaginatief vermogen. De helse harpen van de zeenimfen sieren niet voor niets de backcover.

We gunnen Oosterveer het allerbeste, maar we hopen ook dat Ritstier snel aan de slag kan voor een nieuwe tekenaar die deze spin-off blijvend op de kaart zet.