Bibliografie van Léo
• Amazonia
• Centaurus
• De Laatste Grens
• De Werelden van Aldebaran
• De Werelden van Aldebaran - 2e cyclus: Betelgeuze
• De Werelden van Aldebaran - 2e cyclus: Betelgeuze
• De Werelden van Aldebaran - 3e cyclus: Antares
• De Werelden van Aldebaran: Overlevenden - Kwantumanomalieën
• Dexter London
• Kenya
• Mermaid Project
• Namibia
• Trent
• Verre Werelden
• Verre Werelden
DE WERELDEN VAN ALDEBERAN - 1E CYCLUS 
integraal


Léo • Dargaud
256 p. (HC)
Atypisch futuristisch epos

Einde van de tweeëntwintigste eeuw. Aldebaran, een planeet in het sterrenbeeld Stier, sterk gelijkend op de aarde, werd meer dan honderd jaar geleden gekoloniseerd. Intussen is de communicatie met de moederplaneet en de aanvoer van nieuwe mensen en materiaal verloren gegaan, maar de pioniers trekken hun streng. In vier generaties tijd is hun aantal sterk gegroeid en denken ze hun nieuwe thuis door en door te kennen. Het verhaal wordt spannend als de tot dan vredige fauna het dorp waar Marc en Kim wonen, compleet verwoest. De Mantrisse, een gigantisch en onbegrijpelijk wezen dat hier achter zit, zal vanaf dan hun leven gaan beheersen.

Het eerste album van deze reeks verscheen in 1994 en Léo werd er wereldberoemd mee. Ook onze lezers lustten er (pun intended) wel een koekje van en stemden in 2009 zijn futuristisch epos hoog De Grenzeloze Top in (album 1 kwam op plaats 62 terecht, het afsluitende deel 5 op plaats 169). Dargaud gaf onze lezers alvast geen ongelijk en publiceert nu, enkele jaren na een mislukte poging, een integrale versie van de eerste cyclus van deze atypische sciencefictionreeks. Atypisch, want Aldebaran (en de intussen drie vervolgcyclussen) doet het zonder bliepende robotten, upbeamende Scotty's of schietende ruimtetuigen. Léo vertelt een meer aannemelijk verhaal van mensen van vlees en bloed die je aan je hart wil drukken om hun woorden en daden. Het is jammer dat dit gecombineerd wordt met de karakterloze en steriele kopjes, maar Léo maakt dat zwakke punt in zijn tekenwerk meer dan goed met zijn stokpaardje: de grenzeloze fantasie bij het tekenen van de intrigerende fauna en flora van een geheimzinnige planeet. De exponent ervan is de Mantrisse, wiens verschijningsvormen volgens ons verzonnen zijn na het nuttigen van enkele plaatselijke fungi en je aan het verhaal gekluisterd houden.

Naast de fijne extra's (planetaire kaart, beschrijvingen van de plaatselijke fauna,... allen afkomstig van de officiële website) en de democratische prijs, is dat ook het leuke aan deze integrale. De vijf delen horen immers ondeelbaar bij elkaar en nu hoef je niet meer te wachten op het volgende deel, je kan in één ruk lezen tot de onthulling van het geheim. Voor de ene mag die ontknoping dan teleurstellend zijn, de andere vindt het een geweldige bron van verder fantaseren. Hoe dan ook: voor ons is het duidelijk waarom De Werelden van Aldebaran een reeks is geworden die aan je ribben blijft plakken en terecht een van de verkooptoppers van Dargaud is geworden.

> PETER D'HERDT — september 2011