"Ik ben gek op jou, niet normaal

Hoofd op hol, perte totale

Gek op jou, oh, m'n god

Coup de foudre, het maakt me zot

Gek op jou, zo intens

Dat het soms aan waanzin grenst

Het doet geen pijn

Om zo stapelgek te zijn"

Zo moet het minderjarige meisje Clémentine zich hebben gevoeld na die eerste gekruiste blik, na die erotische droom waarin blauwe handen haar bevredigden en bij die ontmoeting in een homobar. Zoals Koen Wauters van Clouseau het zong, sloeg het in zijn geval allicht niet op een gelijke sekse. Maar voor Clémentine wordt het wel duidelijk: zij is lesbisch. Het knetterde al in haar kruis toen een klasgenootje haar in een intiem moment een kusje op de mond gaf. Maar met de mysterieuze, blauwharige Emma is het toch anders. Een schok, vonken en vuur. En alsof het ontdekken van haar andersgeaardheid nog geen hele opgave is, komt daar ook nog bij dat Emma al een relatie heeft, met een andere vrouw. Complicaties. De liefde laat zich echter niet kennen en brengt beide stapelverliefden bij elkaar. En dan barst ongenadeloos de bom!

Julie Maroh brengt de verwarrende emoties met veel hoogspanning in beeld. Als jong meisje doet Clémentine wat denken aan een oudere versie van 't onschuldig ogende, donkerharige lesbische meisje in de Zweedse film Fucking Åmål. Ook zij heeft een vertederend uiterlijk dat uitnodigt om haar in je armen te nemen en te fluisteren dat alles wel goed komt. Maroh heeft voor haar een andere wending bedacht. Een drama. En die eeuwige liefde dan? Die bestaat echt.

Blauw Is een Warme Kleur won enkele prijzen waaronder de prijs van het publiek in Angoulême. Dat zegt wel wat, maar niet alles. We dragen je op om dit intensieve one-shot tot jou te nemen en er achteraf je eigen prijs op te plakken. Een lintje met een hartje erop, 't kan ermee door. Een gouden band met de gestikte woorden "coup de foudre", ja, dat is het.