De beroemdste trol van het Troy-universum is uiteraard de gewelddadige metgezel van Lanfeust, de trol Hebus. Omdat Hebus dermate populair was bij de lezers lag het voor de hand om een aparte reeks over deze trollen op te starten. Inmiddels is deel 14 van de spin-off Trollen van Troy verschenen. Een van de hoofdpersonen in de trollenreeks is echter geen trol maar een mens: Waha, de stiefdochter van Tetram. In dit album komen we te weten hoe Waha in het trollendorp Palombe is terechtgekomen en wie haar natuurlijke ouders zijn. Uiteraard komen de bekendste inwoners van het trollendorp ook voorbij en krijgen we een leuk beeld van het alledaagse leven van een trollenfamilie. Eigenlijk hebben ze het een stuk makkelijker dan de hardwerkende mensen op de planeet aarde. Een trol jaagt op wild, eet zijn vijanden op en verder doet hij vrij weinig.

Al bladerend door het album vielen ons de grote gelijkenissen op met Asterix en Obelix. Hun vijand is de Romeinse keizer Caesar, ze hebben een druïde, ze wonen in een klein dorpje en eten graag everzwijnen... De trollen zijn geen vrienden van Rysta Fukkatoe, hebben een tovenaar en eten een soort blauwe eekhoorns. Uiteraard zijn er ook de nodige verschillen. Zo hebben we de Galliërs nooit een Romein zien opeten die eerst in tien stukken is gehakt.

De opbouw van het nieuwste verhaal verschilt ten opzichte van andere albums. In de afgelopen jaren zijn er enkele korte Trollen-verhalen verschenen in het Franse maandblad Lanfeust Mag en deze worden nu verwerkt in een langlopend verhaal. Het leuke hieraan is dat we een duidelijke evolutie zien in de tekenstijl van Jean-Louis Mourier. De tekeningen worden gedetailleerder en benaderen tegenwoordig moeiteloos het niveau van Lanfeust-tekenaar Didier Tarquin in zijn hoogtijdagen. Qua verhaal zal dit album zeker geen klassiekerstatus verkrijgen, maar dat hoeft niet. Het is gewoon een leuk verhaal dat je een halfuur leesplezier schenkt. En dat is tegenwoordig al heel wat waard.