Vikings in strips... pfff... Waar hebben we dat nog gezien? Ze doken al op bij Hal Fosters Prins Valiant, Hans G. Kresses Eric de Noorman en ook bij De Rode Ridder waren ze graag geziene gasten. Of neen, al op het allereerste stripverhaal ter wereld, het befaamde elfde-eeuwse Tapijt van Bayeux, prijken deze stoere krijgers in al hun heldhaftige glorie. Er is dus een lange traditie van verstripte Vikings, dus een beetje scenarist of tekenaar mag al serieus uit zijn pijp komen om ons nog te verrassen.

Jean Van Hamme deed dat op geslaagde wijze toen hij samen met Grzegorz Rosinski in 1977 het levenslicht gaf aan Thorgal. Deze populaire reeks was uniek in zijn soort omdat Van Hamme als een van de eersten fantasy wist te combineren met de krijgers uit het Hoge Noorden. Het hek was van de dam en met de regelmaat van de klok verschenen nieuwe avonturen van de bebaarde zeelieden. Hoeven we dan op te merken dat de kwantiteit het soms haalde op de kwaliteit? Wat dat laatste betreft willen we toch twee bijzondere titels vermelden: Northlanders (geschreven door Brian Wood voor meerdere tekenaars) en het reeds eerder door ons besproken Vinland Saga (Makoto Yukimura).

Maar over naar deze strip. Met Konungar is scenarist Sylvain Runberg niet aan zijn Vikingproefstuk toe. Eerder verscheen van zijn hand Hammerfall, waar we niet meteen laaiend enthousiast over waren. Ligt het aan ons, maar deze keer gooit Runberg het over een andere boeg! Niet alleen heeft hij deze keer de nog onbekende, maar getalenteerde Juzhen onder de arm genomen, ook de insteek van dit Vikingverhaal heeft-ie radicaal aangepast. Het verhaal begint klassiek. Er waren eens twee broers, Rildrig en Sigvald, die met elkaar in burgeroorlog zijn over wie de rechtmatige heerser is van het koninkrijk, terwijl ze hun krachten beter zouden concentreren op de buitenlandse agressors. Tot nu toe nog niets bijzonders aan de hand, maar al op pagina 5 worden we door een paginagrote afbeelding geconfronteerd met het feit dat Konungar allesbehalve een historisch verhaal is: centauren zijn de grootste vijanden van de Vikings! Deze half paard half mens creaturen zijn niet de enige vreemde wezens, verder duiken ook nog trollen op en Dvengars, blinde boswezens die het gemunt hebben op menselijke ogen. En er zijn ook tovenaars, een stoere smid, een knappe rondborstige prinses die haar mannetje kan staan,... Bovendien is de ene verminkte prins Rildrig de slechterik en Sigvald — zeg maar Legolas — de naïeve held. En zo hebben we tal van clichés op een rijtje.

Ach, het valt allemaal wel mee. Het verhaal heeft niet veel om het lijf, maar het leest wel lekker weg. Daar hebben de prachtige tekeningen en sfeervolle inkleuring van Juzhen zeker veel mee te maken. In elk geval hebben we hier veel meer plezier aan gehad dan aan het saaie Hammerfall. We zien alvast uit naar de grote confrontatie tussen de Vikings en de centauren, wat beslist voor leuk vuurwerk zal zorgen.