Rich Fell is van de grote stad overgeplaatst (zeg maar verbannen) naar Snowtown, een randstad juist over de brug, waar alles naar de kloten is gegaan. Hier heerst de angst, de misdaad, de hopeloosheid,... Het waarom van die overplaatsing komen we nog niet echt te weten, maar er moet iets serieus misgelopen zijn in de grote stad. Hij werkt in het enige commissariaat van Snowtown dat gezien de omstandigheden op zijn zachtst gezegd onderbemand is.

De bundel bevat de eerste acht comicdeeltjes en elk deel vormt een afgerond verhaal waarin Fell niet altijd met succes een zaak behandelt.Het geheel straalt een mistroostigheid uit. Nooit lijkt de zon te schijnen en als er dan een teken van schoonheid zou durven te ontluiken dan wordt deze direct vertrapt. Het gegeven is dus niet direct iets waaraan je zou beginnen als ontspannende lectuur. Maar door de genialiteit van Warren Ellis' scenario, die soms varieert in vertelstijl, en de ongelooflijk sterke illustraties van Ben Templesmith blijf je verder lezen.

Het werk van de Australische artiest Templesmith (30 Days of Night) kan hier niet genoeg bewierookt worden. Hij gebruikt meerdere technieken als potloodschetsen, collages, waterverf, computerbewerking en andere waardoor hij tot zijn eigen unieke stijl komt die perfect de horror van de situatie uitbeeldt.

Er is nog veel om naar uit te kijken: hoe evolueert de relatie tussen Rich en Mayko (de uitbaatster van de plaatselijke bar), het waarom van Rich' overplaatsting, de non met het Nixon-masker die geregeld verschijnt, maar bovenal wil je gewoon meer lezen van deze verhalen omdat ze op zoveel vlakken het medium strip naar een hoger niveau tillen.