EEN ONDERZOEK VAN INSPECTEUR CANARDO 16
In de Schaduw van het Beest
Benoît Sokal • Casterman
48 p. (HC)
|
|
| De Botte Beestenboel |
|
Ooit was de zuipeend Canardo baanbrekend. In de eerste zes klassiek geworden verhalen waggelde hij als een volleerde lafaard, gelakt en bekakt, in zijn eigen zompige wereldje. Maar even vaak als zijn cynisme je harder trof als een Franse kopstoot, was er een ontroerend moment waarbij de tranen je spontaan opwelden. Na het magistrale Amoxonië hield Benoît Sokal dit wankel evenwicht echter voor bekeken. In plaats van te blijven meedingen in de kan-het-nog-groffer-wedloop met familie Doorzon en co, liet hij zijn geesteskind een ware kroniekschrijver worden van de tijd waarin we leven. Olievervuiling, corruptie, rechtbankdrama's, wijnfraude en meer van dergelijke rotzooi, werden de eend voorgeschoteld. En als een volleerde detective loste hij deze zaken eigengereid, maar wel zelf op. Sindsdien wensten talrijke fans van de oer-Canardo de doorrookte eend een hoofdrol toe in gerecht "vielenveeltig" van ons favoriete restaurant. Anderen droegen net die nieuwe private duck hoog in het vaandel.
In de Schaduw van het Beest wordt de plot opnieuw ingehaald door de grensverleggende actualiteit. De vermaarde Kluutch-brouwerijen nodigden alle winnaars van hun wedstrijd uit op een vipbusreis naar de Brusselse brouwerij. Samen met een ratatouille aan gelukkigen, is ex-politiekonijn Garenni een van hen. Maar in plaats van Sandra Bullock als charmante bestuurster, krijgen ze het bezoek van een debiele terrorist die de bus wil opblazen. Garenni weet nog net Canardo op te bellen. Ondanks het dunne verhaaltje is dit album toch een eerste hoopvolle terugkeer naar de hoogdagen. De filmische, gepolijste tekeningen overtuigen opnieuw en worden niet meer gerecycleerd. Bovendien lijkt de speurder eindelijk weer onbewogen te genieten van de botheid van de beestenboel rondom hem. En net zoals die andere antiheld Mister Blueberry bekijkt hij alles vanop zijn vertrouwde zijlijn. Zo duurt het wel tweeëntwintig platen alvorens Mr. Trenchcoat himself zijn eigen verhaal binnenstapt. Maar zijn aankomst bij de gekaapte bus is zo surrealistisch dat we onmiddellijk weer helemaal gewonnen zijn voor dat stuk pluimvee. Moge de vakantie hem deugd hebben gedaan! |
|
| > WOUTER PORTEMAN — september 2006 |
