Met duizenden sponzen zeult Pi rond. Ooit vond hij ze in een loods. 9.732 stuks in totaal. Nu probeert hij ze in de Parijse straten te slijten aan de spotprijs van één euro per spons. Maar rijk zal hij er niet van worden. Slechts weinigen hebben er belangstelling voor. Zeker niet die chique vrouw met haar witte bontmantel. "Ze weet vast niet eens wat een spons is", mijmert de zwerver. Hij kijkt de vrouw na en ziet tot zijn ontzetting dat een man haar koelbloedig neerknalt. En zo belandt Pi als kroongetuige in het kantoor van politiecommissaris Jean-Baptiste Adamsberg. Veel wil Pi niet zeggen, maar tussen de zwerver en de beminnelijke commissaris ontstaat een verrassende band.

Al jaren zijn we fan van de poëtische strips van Edmond Baudoin en van de eigenzinnige misdaadromans van Fred Vargas. En als beiden de handen in elkaar slaan, ontstaat er iets moois. In 2006 werden we overrompeld door De Vier Stromen. En nu zal De Sponzenkoopman ook weer hoog eindigen in onze eindejaarslijstjes.

De Sponzenkoopman is gebaseerd op een kortverhaal van Fred Vargas. En zoals altijd neemt de Franse schrijfster, die in het echt Frédérique Audouin-Rouzeau heet, het op voor mensen onderaan de sociale ladder. Pi mag dan een zwerver zijn, dom is hij geenszins. En uit zijn mond stromen heel wat waardevolle gedachten. Geen wonder dat de dromerige commissaris Adamsberg, een vaste klant in het werk van Vargas, zo goed met hem kan opschieten. Behalve de schietpartij aan het begin is De Sponzenkoopman een actieloze strip. Veel woordenkramerij, maar van het zinvolle soort. De mooie zinnen vliegen ons rond de oren. Vervelen doet dit album dan ook nooit. De Sponzenkoopman is een dun boekje, maar met een grote impact.

Veel poëtische overpeinzingen dus in deze strip. Een kolfje naar de hand van Baudoin om dit in beeld te brengen. Al was dit niet vanzelfsprekend. Natuurmens Baudoin tekent zelden stedelijke landschappen, maar in De Vier Stromen en nu De Sponzenkoopman moest hij wel, laat hij in het extraatje achteraan de strip weten. Maar dat doet hij met verve. Vooral de scène in de metro is het vermelden waard. De gedachten van Adamsberg en Pi zijn geprojecteerd op de reclamepanelen op de achtergrond.

Een aanrader voor wie van intimistische, poëtische verhalen houdt.