Parijs, negentiende eeuw. Kathy Wuthering roept de geest van wijlen Nostradamus op. Als bij toverslag, maar dik tegen zijn goesting, verschijnt de illustere voorspeller. Hij brengt helaas geen goed nieuws. Kathy zal op moeten passen, want haar leven is in gevaar. Nauwelijks zijn zijn woorden koud of Kathy vecht tevergeefs voor haar leven. Inspecteur Nimber en de befaamde detective Auguste Dupin nemen de taak op zich om deze wrede moord te onderzoeken. Ondertussen werkt Dupins stagiaire, Flora Vernet, simultaan aan een andere zaak, rond het verdwenen horloge van mijnheer Beyle. Beide zaken groeien echter langzaam naar elkaar toe en blijken steeds meer van de Parijse onder- en geesteswereld bloot te leggen.

Aspis combineert een stevig detectiveverhaal met een degelijke dosis esoterisme. We zagen dit al eerder in de collectie 1800 van dezelfde uitgeverij Daedalus. Er zijn overigens wel meer raakpunten met bijvoorbeeld een reeks als Sherlock Holmes & De Vampiers van Londen. Het verschil zit hem echter in het humoristische aspect dat in Aspis steeds aanwezig is. Zonder kolderiek te worden, lees je dit verhaal met een smile, en dat is niet in het minste de verdienste van het tekenwerk van Jacques Lamontagne. In een quasi karikaturale tekenstijl, die wel eens doet denken aan Steven Duprés Kaamelott, zet hij een luchtige, sfeervolle en tegelijk duistere wereld neer. De prima inkleuring ondersteunt het tekenwerk perfect. Vergis je echter niet, al is Aspis bij momenten leuk, er zit wel degelijk een stevig verhaal onder de zoden. Volgende delen zullen moeten duidelijk maken of het geheel zo stevig is als dit eerste afzonderlijke deel. We hebben er alvast een goed oog op. Hopelijk klopt onze voorspelling.