Terwijl Koning Hendrik van Engeland steeds meer terrein wint op de Franse kroonprins Karel, lijkt de snelheid waarmee hij overwinningen boekt steeds meer af te nemen. De reden? Kroonprins Karel heeft goed naar zijn leermeester Tanneguy geluisterd en heeft zich omringd met een dapper leger dat vastberaden is het Engelse monster alle aanspraak op de Franse kroon te ontnemen. Na een grootse overwinning op de broer van koning Hendrik zint deze laatste op wraak en trekt aan het hoofd van een groot leger op om voorgoed af te rekenen met Karel. Omdat zo'n leger verslaan nog andere koek is, gaan er stemmen op om de Engelse vorst op minder ridderlijke manier op te ruimen. De Honderdjarige Oorlog neemt steeds smeriger vormen aan...

Deel vier weeral van dit weergaloos epos dat de Honderdjarige Oorlog in de schijnwerpers zet. Nicolas Jarry en France Richemond gaan verder op het elan dat ze insloegen. Spanning, intriges, verraad, vreugde, verdriet, geen emotie wordt de lezer gespaard. Het is prachtig om zien hoe het personage van Karel steeds meer op de voorgrond treedt, hoe hij langzaam aan volwassen wordt. Tanneguy daarentegen verdwijnt langzaam op de achtergrond, maar zijn bescheiden voorkomen is bepalend voor de beslissingen van de jonge vorst, die regelmatig getemperd moet worden in zijn enthousiasme. Ook andere personages maken een evolutie door. Zo ontpopt Marie van Anjou zich tot een middeleeuwse vamp die haar echtgenoot in spe niet enkel moreel wil steunen. Het zal trouwens blijken dat Karel snel een koningin nodig heeft. De titel van dit deel is niet voor niets De Dood van de Koningen.

Dit vierde deel geeft voor het eerst het gevoel dat de Engels-Bourgondische overmacht te stuiten is en dat het tij langzaam maar zeker kan keren. Ondertussen wordt ook aan de mythe van Jeanne D'Arc verdergebouwd. We leren dit wel erg bijzondere meisje kennen als de onschuld zelve. Benieuwd hoe de auteurs dit verder zullen aanpakken.

Théo Caneschi zet de vijftiende eeuw weergaloos neer. Prachtige decors, enorm dynamische scènes en sterke gelaatsuitdrukingen. Zijn tekenwerk ademt sfeer uit en behoort tot het beste tekenwerk dat we, volledig naar onze bescheiden mening, de laatste jaren zagen passeren.

Na vier delen kunnen we rustig spreken van een topreeks die het middeleeuwse genre een nieuw elan geeft. We hebben dit album letterlijk verslonden en zijn hongerig naar meer. We zullen even moeten wachten, want momenteel zijn we helemaal bij met de Franse uitgaven. Een dikke pluim dus voor Silvester.