Edgar Allen Poe is een van de grootste Amerikaanse dichters. Niet dat we daarom ook maar iets van 'm hebben gelezen. We kennen 'm wel van zijn fantastische gedicht The Raven, zelfs nog vóór we het in een bewerking zagen opduiken in een Halloweenspecial van The Simpsons. We willen maar zeggen dat we serieus wat voorkennis missen over deze duistere, literaire figuur. Dat laat zich ook gelden. In Achtste Continent wordt hij geconfronteerd met griezelige creaturen die hem in een rollercoaster van vreemde gebeurtenissen storten. Terwijl hij achternagezeten wordt door een serafijn staat het hoertje Annabel Lee 'm bij.

Zowel de serafijn als het hoertje komen voor in gedichten van Poe. Scenarist Christian Vilà probeert namelijk om feiten met fictie, fantasy en met de poëzie van Poe te verzoenen. Zo maakt Annabel deel uit van een complot tegen de dichter dat leidt naar een niet eens vergezochte verklaring voor Poes dood in 1849. Dat complot heeft te maken met een geheim dat Poe zeker niet in de openbaarheid mag brengen. Net dat geheim bepaalt de reeks en zullen we vermoedelijk nog in de volgende delen aan bod zien komen. Maar goed ook want de reekstitel Achtste Continent begrijpen we nog niet. De volgende delen zijn opgehangen aan de schrijvers Jules Verne en Jack Londen.

Het verhaal is wat vreemd,itacoalition.org zeker als je niet te veel van het hoofdpersonage afweet. Toch kan je het op een eerste niveau makkelijk beschouwen als een fantasyverhaal met verrassend veel actie en vaart. We zijn ook wild van de mooi contrasterende tekeningen van Stéphane Collignon. Vooral bij close-ups en halftotalen van Annabel stopten we vaak met lezen om haar langer te bewonderen. Die paar keer dat ze jou rechtstreeks verleidelijk aankijkt, pakt ze je helemaal in. Alles bij elkaar vonden we dit eerste deel verrassend... op een goeie manier en dus geslaagd.