Het verhaal van De Drakendynastie speelt zich af in de elfde eeuw in China en bestaat grotendeels uit twee parten. In de eerste helft draait het veel rond keizer Renzong van de Song-dynastie. Hij wil per se onsterfelijk zijn. Hij vangt een van de negen hemelse draken, de Feniks, en maakt daardoor de reuzedraak Ying Long pisnijdig. De eeuwige orde is verbroken, chaos valt het keizerrijk te beurt. Eén iets kan de grote draak misschien tot rust brengen. Maar dan moet de keizer bereid zijn z'n eigen zoon te offeren, zijn enige zoon, de erfgenaam van de Song-dynastie. Het andere verhaalgedeelte bestaat uit de gevolgen van een gearrangeerd huwelijk met een Tagoutes-dochter van het Xia-volk, de grote vijand van de Song. Dat uitverkoren meisje, Tsin Luan, is van een dermate ongeziene schoonheid dat je ook als lezer dezelfde gevoelens voor 'r koestert als de "Gekke Baron", een geduchte Song-krijger van wie de ware naam niet is gekend. Al vanaf het huwelijk worden alle gebruiken en gewoontes van de Xia onderdrukt. Tsin Luan bestaat niet meer, ze is nu Li Xiao Tang. In de jaren die volgen kan de keizer maar geen nazaat krijgen die in leven blijft. Het rijk blijft van een opvolger verstoken. Er moet een geschikte aangenomen zoon gevonden worden, al beweert de doodzieke keizer dat zijn doodgewaande zoon nog steeds leeft. Ondertussen ontdekt Luang een verborgen talent bij een gevechtsinstructeur, die de Xia-wacht in het Song-gebied opleidt. Ze krijgt vervolgens een bikkelharde privéopleiding in de gevechtskunsten. En in haar schuilt nog een mysterie.

Emmanuel Civiello heeft er een handje van weg om de relaties tussen zijn personages ingewikkelder uit te werken en voor te stellen dan ze wellicht werkelijk zijn. Je moet er dus je koppie bijhouden. Ook de vele voetnoten storen op den duur. Ofschoon er heel wat fantasy in De Drakendynastie voorkomt, zijn het verhaal en de personages volgens het voorwoord toch geïnspireerd op historische feiten en figuren. Zijn eigen Chinese legende, geschreven door zijn echtgenote Hélène Herbeau, voorziet hij daarom gretig van historische data en extra uitleg. Persoonlijk hielden we meer van het meer realistische Pema Ling-achtige verhaalgedeelte dan de drakenhistorie. Het wordt wel allemaal even prachtig geschilderd. Hij zou nog goed overeenkomen met Ken Broeders mocht je die twee bij elkaar zetten. Bij zijn tekenstijl passen steeds bewonderende kreetjes. Kan ons iemand trouwens de naam van de Chinese actrice doorspelen die hij rechts onderaan op pagina 59 natekende?