HET JAAR VAN DE OLIFANT 1-2
1. Doorlopende Lijn - 2. Er Is maar één Kleur
Willy Linthout/Theo Linthout • Bries
24 p. (SC)
|
|
| Creatief ei |
|
Misschien heb je in de afgelopen tijd een van de paginagrote interviews met Willy Linthout gelezen. Daarin heeft hij het uitgebreid over Het Jaar van de Olifant en meerbepaald de zelfdoding van zijn zoon. Ingetogen, maar moedig laat hij zich de bek openbreken over wat er gebeurde en hoe hij en zijn echtgenote daarmee omgingen. Het ei dat hij op een creatieve wijze wilde leggen, verwerkte hij in Het Jaar van de Olifant. Linthout had net zo goed een boek kunnen schrijven dat hoogstwaarschijnlijk een weg zou vinden in een cultureel meer aanvaard circuit. Gelukkig koos de verrassende Urbanus-auteur ervoor om het als een stripverhaal van zich af te schrijven, opgedeeld in acht deeltjes.
Dat een strip aan bepaalde conventies moet voldoen, werkt weliswaar beperkend. Ook al prefereerde hij een zo eerlijk mogelijke manier van werken, namelijk in potlood. Een obstakel als lezer is de voorkennis door interviews, artikels en ja, ook deze bespreking, waardoor je steeds de neiging hebt om fictieve namen en situaties te vertalen naar de realiteit... Maar ook naar de realiteit van familie, vrienden of kennissen die je eventueel zelf hebt verloren in de afgelopen jaren.
Het Jaar van de Olifant slorpt je op, stoot af, is ontroerend, is bevreemdend surrealistisch, is emotioneel, is paranoïde,... Het is zoveel ineens. Hierna lees je best geen andere strip. De pietluttigheid van dat verhaal zou in schril contrast staan met de aanpak van Linthout... Wat een fantastisch medium is de strip toch als doorgeefluik. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — mei 2007 |
