Terwijl Ivan genadeloos verder oprukt richting Berlijn, trachten de laatste piloten van de Luftwaffe zoveel mogelijk schade te veroorzaken. Veel meer dan een luis in de pels stelt dit niet meer voor, maar de bescheiden Duitse overwinningen vreten wel degelijk aan de Russische moraal. De Tweede Wereldoorlog is uitgedraaid op een verschrikkelijke vernietigingsoorlog,waarin iedereen vreselijke verliezen geleden heeft. Zo verloor Oberleutnant Wulf tijdens de bombardementen op Dresden zijn dochtertje. Wulf schildert de staart van zijn vliegtuig zwart en gaat gedrevener dan ooit op jacht naar de vijand. Al snel zit Wulf aan vijftig overwinningen, wat hem promotie oplevert. Niemand minder dan de Führer zelf zal de eikenbladeren opspelden. Bovendien kan de Luftwaffe de Führer nog wat extra aanbieden. Lilya, een gevangen genomen rode heks, wordt met hetzelfde vliegtuig dat Wulf naar Berlijn moet brengen meegenomen...

Met dit derde deel komt De Nachtuil tot een bevredigend, zei het onzeker einde. Er komt namelijk nog een derde cyclus. Yann schetst ons een beeld van de laatste dagen van de Luftwaffe aan het Oostfront. Geplaagd door een tekort aan brandstof en ervaren piloten wordt de eens zo trotse luchtmacht vleugellam gemaakt. Ondertussen beseft ook Hitler dat de dagen van zijn rijk geteld zijn. Een reden te meer voor hem om steeds meer mensen de dood in te sturen. Het valt de beroepssoldaten dan ook steeds zwaarder om te strijden voor een ideologie waar ze vaak zelf niet helemaal achter staan. Wulf is zo iemand. Militair in hart en nieren, maar met een afkeer van de nazi-ideologie. Aan Russische zijde is er dan weer de veerkrachtige Lilya. Zij heeft zich een weg gevochten naar het heldendom en wil na eerdere gebeurtenissen nog maar één ding: wraak nemen op de Duitsers. Beide karakters werden doorheen de reeks mooi uitgewerkt en weten de lezer zeker en vast aan te spreken.

Romain Hugault bevestigt met De Nachtuil dat luchtvaartstrips volledig terug zijn. Zijn tweeluik Boven de Wolken en het one-shot De Laatste Vlucht was tekentechnisch verfrissend te noemen. Met De Nachtuil doet hij er nog een schepje bovenop. Hij creëert een realisme dat voorheen ongekend was en maakt van verfrissend verbluffend... We kunnen hier nog honderden superlatieven aan toe voegen. Neem Hugaults werk vast in de stripwinkel, geniet van die eerste aanblik en bedenk dat De Nachtuil bovendien nog een mooi en meeslepend verhaal bevat. Een terechte topper.