Red Sonja breekt een nieuwe cyclus open, het is pas haar tweede. Zij blijft onze favoriete roodharige krijgster — sorry, Roodhaar!

Van dit vierde deel hebben we vol bewondering het eerste hoofdstuk gelezen, of veeleer bekeken. Paul Renaud is een rastekenaar die met fluwelen lijnen de allermooiste vrouwen tekent. Naast Red Sonja is er ook nog een blonde schoonheid die haar hulp inroept na een schermutseling met een seksistische herbergier en een domme barbaar. Haar familie en kennissen zijn allen zielloze zombies geworden in een welvarend dorp dat ten prooi is gevallen aan een nieuwe godssienst. Blondie speelt echter dubbelspel. Sonja moet zich vervolgens met haar zwaard uit de slag trekken vooraleer de getroffen dorpelingen haar overmannen. Daarna wil een hoge ome haar huwen om herboren te kunnen worden. In het minder verrukelijk getekende tweede hoofdstuk doet een ziek meisje Sonja terugdenken aan haar kindertijd waarin ze liever gaat meejagen met haar vader dan thuis het huishouden te helpen organiseren. Maar aan deze idyllische tijden komt snel een verandering bij een ontmoeting met schijnbaar de vier ruiters van de Apocalyps.

De ene Sonja is de andere niet, met dit vierde deel leerden we vooral het talent kennen van Paul Renaud die ook de cover tekende en uit wiens schetsboek wordt geplukt voor een aansluitend katern. Wij zijn nu al fan.