Arawn, heer van de doden en de hel, kijkt in een melancholische bui terug op zijn leven. Directe aanleiding hiervoor is het weerzien met het hoofd van Owen, zijn oude raadgever die hem verraadde. Het is geen prettige terugblik. Arawn was al van vóór zijn geboorte voorbestemd om grootse daden te verrichten. Hij werd samen met zijn tweelingbroer verwekt tijdens de verkrachting van hun moeder Siamh door Bran de Vervloekte. Bij de geboorte blijkt Arawn niet over een geslachtsdeel te beschikken en wordt daarom aan de natuur overgelaten. Dankzij de hulp van een wolvin blijft hij in leven en wordt hij net als zijn drie andere broers een sterke man. Wanneer ook hij erin slaagt de proef van de elementen te doorstaan, telt het land plots vier vervaarlijke krijgers extra. De toekomst ziet er bovendien niet zo rooskleurig uit. Volgens een profetie zou een van de kinderen de andere drie vermoorden. Om dit te voorkomen stuurt Siamh haar kinderen alle windrichtingen uit om veroveraars te worden...

Arawn is weer zo'n reeks die uit het Celtic-fonds van Soleil is opgevist en werd vertaald. Deze collectie staat garant voor mystiek om en rond de Kelten en het oude Bretagne. Al worden ook Noorse sagen en legenden als het Nibelungenlied niet vergeten. Een flinke brok mythologie dus. Specifiek voor Arawn werd getapt uit de Welsh-Keltische mythologie. We besparen jullie meer details uit deze complexe verhalen, de reeks zal wat dat betreft niet teleurstellen. Scenarist Ronan Le Breton is geen onbekende van de Celtic-collectie. Zo was hij al scenarist voor onder meer Sagen van de Tafelronde. In tegenstelling tot deze laatste reeks is Arawn geen bundeling van kortverhalen, eerder een familiesaga zoals we die van De Metabaronnen kennen. Het geheel wordt vlot en met veel gevoel voor tragedie gebracht. We werden bij momenten best wel aangegrepen door al die wreedheid en onrechtvaardigheid.

Tekenaar van dienst is Sébastien Grenier. Een jong talent dat bij de Celtic-collectie zijn talenten mag ontplooien. Dat is dan ook net wat hij doet! Elke tekening, elk plaatje is een waarachtig schilderij. Voor de tekenstijl is een vergelijking met Sláine niet veraf. De afwerking is echter korreliger en doet artistieker aan. Toch wel een pluspunt. Het epische bloot, de guts and gore van het verhaal worden prachtig ondersteund door het schitterende tekenwerk en de ietwat donkere, maar contrastrijke inkleuring. Enig minpuntje is het gebrek aan scherpte in de gezichten, een gevolg van het rechtstreeks schilderen in kleur.

Arawn heeft het volgens ons in zich om een breed publiek aan te spreken. Al was het maar omwille van het vakkundige werk van beide auteurs. Arawn wist ons duidelijk te raken en laat ons in stilte dromen van verdere vertalingen. Le Crépuscule des Dieux om er zo maar eentje te noemen! Daedalus, wij zijn alvast vragende partij.