Lijst 66 van Éric Stalner startte in 2006 in dezelfde collectie van Dargaud die ook Over de Grenzen van de Tijd... voortbracht. Elk jaar kwam er een nieuw deel uit. In augustus 2010 verscheen het vijfde en laatste album. Het verhaal jongleert met de trefwoorden road movie, seriemoordenaar, spionage, thriller en de sixties. Het hoofdpersonage Alex bezit een lijst, de befaamde Lijst 66, met een resem namen van in de VS geïnfiltreerde spionnen die niet in verkeerde handen mag vallen in deze hoogtijdagen van de Koude Oorlog. Zowel de FBI als de KGB wil deze lijst te pakken krijgen of voorkomen dat de inhoud ervan te grabbel wordt gegooid. Alex is in het burgerleven een ingenieur, maar ook al een tijdje een KGB-spion op non-actief. Nu moet hij samen met zijn zoon Rob vluchten. Ondertussen zit een mysterieuze, als clown verklede moordenaar (die zijn slachtoffers grimeert als clown) de twee op de hielen. Is hij een gestoorde seriemoordenaar of werkt hij in dienst van iemand? De tocht van Alex en Rob leidt langs de befaamde Route 66 van Illinois naar Californië waar de enigmatische contactpersoon Sacha hen opwacht. Maar tot het zo ver is, zijn we al in deel 5 aanbeland.

Stalner heeft zo'n beetje een eigen publiek opgebouwd dat hem trouw volgt, maar ook een kritsch publiek dat hem afstraft voor matige worpen. Het zal door besprekingen als deze zijn dat deze lezers zich zullen laten leiden om tot een aankoop over te gaan of niet. Wel, Lijst 66 behoort zeker tot het betere werk van de auteur. Als psychologische spionagethriller schiet het meteen goed uit de startblokken en wisselt het gedoseerd en gedecideerd actiescènes af met vastgehouden spanning en momenten die een zekere impact kennen. Je moet ook geen vijf albums te wachten tot Alex geconfronteerd wordt met de seriemoordenaar want die scène zit nu al in het welgevulde eerste deel. Alex' vlucht start trouwens al op pagina 7, niet na oeverloos gelul en een volledig achtergrondverhaal met voorgeschiedenis dat bij andere series een compleet eerste deel durft te beslaan. Het beste idee van Stalner was om Alex op de vlucht te jagen met zijn zoontje. Met dat blok aan zijn been is er ook emotie mee gemoeid. Wij zaten graag op de achterbank van de Cadillac die Alex stal om het avontuur met hem en zijn zoontje mee te beleven.