Net zoals Okko enkele jaren geleden vanuit het niets opdook en meteen een succes werd, verging het — in weliswaar beperktere mate — ook de fantasypiratenserie Drakenbloed. De waardering voor de serie is behoorlijk groot. We hebben goed nieuws: de prequelcyclus Hannibal Meriadec en de Tranen van Odin vinden we nog beter.

In deze cyclus beleven we de avonturen van een jongere versie van zeerover Hannibal. Het hele verhaal is gefocust op de connectie die hij maakt met de bloedmooie, Egyptische slavin Selina die hij tegen een hoge prijs en voor de neus van de vileine de la Cuervas koopt. Je moet niet raden dat deze laatste het er niet bij laat zitten. Vijf jaar later verbergt Hannibals grote geliefde Selina haar gelaat achter een masker en heeft de kapitein net een populaire matroos verloren. Maar hij zit nu wel op het spoor van een manuscript dat tot zijn voorvaderen behoorde. Daarmee ligt een gigantische schat in het verschiet. Hannibals mannen zullen 'm ook deze keer volgen door weer en wind en met te duchten tegenstanders op hun route.

Tekenaar Stéphane Créty moet op geen enkel punt onderdoen voor Guy Michel die de hoofdreeks Drakenbloed tekent... of veeleer tekende want na deel 4 stopte de Haïtiaan met de serie. Scenarist Jean-Luc Istin vroeg dan maar aan Créty om voortaan beide reeksen te tekenen. Met veel panache brengt hij hakkende en houwende zeerovers en soldaten in beeld en draait er zijn hand niet voor om twee schepen in een storm op elkaar te laten botsen. De details zijn rijkelijk aangebracht, maar alles is zeer helder van tekenstijl. Zijn penseellijn is zwierig en gedecideerd. Een nieuw talent is ontdekt! En ook het verhaal van Istin is weer goed, ja.