Hoeveel kan een mens verdragen? Wat kan een mens allemaal meemaken voor hij het er het bijltje bij neerlegt? Wat is de grens van het menselijke uithoudingsvermogen? Blijkbaar heel veel, als we het levensverhaal van Keiji Nakazwa lezen. In zijn tiendelige mangareeks uit de jaren 1970, waarvan nu het vijfde deel eindelijk in het Nederlands is verschenen, rekent Nakazawa af met Japans traumatische oorlogsverleden.

De bom is ondertussen al twee jaar geleden gevallen, maar de gevolgen ervan zijn nog steeds aanwezig: stralingsziekte, verwoesting van gebouwen, werkloosheid, stijgende criminaliteit. En te midden van die ellende proberen Gen Barrevoets, het alter ego van Nakazawa, zijn familie en vrienden krampachtig te overleven. Door zijn betraande ogen zien we de corrupte en boosaardige Japanse politici en leerkrachten, grote en kleine Japanse criminelen die in de chaos geld proberen te verdienen, maar ook op sensatie beluste Amerikaanse soldaten die gretig schedels kopen van Hiroshima-slachtoffers. Of wat te denken van Amerikaanse dokters die maar al te graag experimenteren met wie de bom heeft overleefd heeft? Kortom: Nakazawa spaart niemand in zijn bikkelharde biografische relaas: niemand lijkt nog oprecht, iedereen lijkt mentaal en fysiek ten onder gegaan te zijn door de atoombom.

Is er dan geen enkele hoop in deze ontroerende manga, is alles dan louter kommer en kwel, stralingsziekte en corruptie? Neen, integendeel: Gen Barrevoets in Hiroshima is een ode aan het leven, aan de overlevingskracht van de mens, aan die kleine mensen die ondanks alles het hoofd boven water houden: Of zoals Gens vader het treffend verwoordt: "Gen, wees als de tarwe, die wringt haar loten door de wintervorst, en wordt telkens vertrapt. Maar het vertrapte graan maakt sterke wortels diep in de grond, groeit krachtig opwaarts en ontkiemt op een dag!" Deze reeks is een pareltje (een parelketting eigenlijk), een tijdloos oorlogsdocument, een must voor iedereen!