Op de valreep van 2010 (dankzij een latere levering in Vlaanderen dan in Nederland) verscheen nog deze aimabel verzorgde uitgave die misschien niet de beste strip van 2010 is, maar wel het meest roze en ook wel het mooiste boekje.

Het verhaal is simpel en wordt hoofdzakelijk verteld op de schutbladen: kleine meisje wordt groot en wordt een welgevormde pin-up, ze krijgt alle aandacht van jongens en verliest haar onschuld en haar interesse in het speelgoed uit haar jeugd. Na heel wat gedoe met een roedel jaloerse aanbidders vlucht ze naar het rommelhok waar haar geliefkoosde knuffeldieren en ander speelgoed staan opgeborgen. Het vervolg staat uitvergroot in kleurige tekstloze illustraties op alle pagina's tussen de schutbladen. Op het eerste zicht zie je gewoon losse tekeningen per pagina waarop Bibi met haar oude speelgoed in de weer is terwijl ze haar teddybeer precies nog moet heroveren. Als je wat dieper graaft ontwaar je zwemen van verloren onschuld, heimwee, misbruik, bedrog, verdriet, troost,... En dat alles in felle tinten rood, oranje, groen en roze.

De voorgeschiedenis van Bibi Bazooka deed Naomi J. Strijdonk uit de voeten in onze rubriek De Commentator. Het was vooral een proces van minimaliseren, al bleef Bibi's borstomvang maximaal. Het resultaat is vooral visueel erg aantrekkelijk. De eerste beelden van Bibi Bazooka prikkelden ons meteen. Jammer dat het in een wip is uitgelezen... of uitgekeken eigenlijk. Vandaar onze wens voor 2011: meer te zien krijgen van Bibi Bazooka.