Twee nieuwe Wolfjes in korte tijd. Wie had daar nog op durven hopen?! Want het zag er even niet goed uit voor deze reeks. Nadat uitgeverij Bee Dee failliet ging, waren er namelijk nog drie delen (18, 19, 20) niet in album uitgegeven. En deel 17 was slechts in een beperkte oplage op een stripbeurs verspreid geraakt. Maar Saga Uitgaven sprong in dit gaatje en brengt de missende delen (en volgend jaar ook deel 17 en 20) uit in dezelfde vormgeving als Bee Dee. Hulde voor deze uitgever die de verzamelaar eens NIET in de kou laat staan!

Voor degenen die Wolf nog niet kennen: dit is de debuutreeks van Steven Dupré. Deze Vlaming is de laatste jaren doorgebroken in Frankrijk met de komische reeks Kaamelott, maar we kennen hem natuurlijk ook van de reeks Coma (toch wel zijn hoogtepunt) en het alleraardigste Sarah en Robin. Wolf is dus ouder waarvan er twintig verhalen in de kranten verschenen. Het draait allemaal om de jonge viking Wolf en zijn vriend Ramm de Tjerk. Wolfs grootste liefde is Alida met wie hij niet mag trouwen van haar vader. De meeste verhalen draaien om de interactie van de godenwereld (Odin, Loki, Frigg en rammel de rest maar af) met die van de mensenwereld. Deze mythische wereld heeft genoeg elementen voor grappige verhalen. Voor de ouderen onder ons: de reeks Walhalla van Peter Madsen waarvan er in 1981 en 1982 drie delen van werden vertaald, tapte uit hetzelfde vaatje en was ook erg komisch. Dupré gooit het echter nog wat meer op de slapstick met veel melige grapjes, valpartijen en dergelijke meer.

Deze twee delen vormen samen een tweeluik en voeren de twee broers Geirröd en Agnar op de voorgrond. Hoewel Agnar de oudste is, komt Geirröd door listen op de troon. Agnar komt als slaaf bij de reuzen terecht en wordt opgemerkt door de godin Frigg, de echtgenote van Odin. Beide jongens hebben als kind een tijd bij het godenechtpaar gelogeerd en daarom wil Frigg weten wat er gebeurd is. Ze zendt haar vertrouwelinge Frigo naar Geirröd om te kijken of hij wel een goede koning is. Doordat Wolf de mantel van Frigo steelt, worden hij en Ramm aanzien als de gezanten van Frigg en met alle egards ontvangen. Maar dat loopt natuurlijk niet goed af. Lees zelf maar verder in wat voor kolderieke situaties beiden terecht komen.

Zijn naam wordt wat weggemoffeld in de albums, maar Steven Dupré kreeg voor verschillende albums in de reeks hulp van Lukas Moerman voor het inkt- en/of volledige tekenwerk. Hij tekende ook deze twee albums. Net zoals de versie voor de krant zijn de albums in zwart-wit. Dat het nog niet van hetzelfde hoge niveau is als Duprés huidige werk is nog het best te zien aan de covers van de albums die hij dit jaar maakte.