Dé klassieke piratenstrip is en blijft natuurlijk Roodbaard. Menig striplezer is met zijn avonturen opgegroeid en zal het daarom ook betreuren dat uitgeverij Dargaud enkele jaren geleden besloot om uit commerciële overwegingen met Roodbaard te stoppen. Met het wegvallen van Roodbaard waren topreeksen over piraten dun gezaaid. Enkele series die nog opdoken waren Sabels & Galjoenen (maar dan in een hele ander register), Piraten, Black Crow en De Piraten van Barataria. Zeker geen slechte reeksen, maar ze verdienen niet het stempel van piratenklassieker. De enige reeks die hiervoor in aanmerking komt, is De Havik... eigenlijk een Roodbaard-variant van voormalig Roodbaard-tekenaar Patrice Pellerin. Intussen veroverde de filmtrilogie Pirates of the Caribbean de bioscopen en groeiden alras uit tot kaskraker. Toen werd duidelijk dat piraten nog altijd tot de verbeelding spreken van het grote publiek. Dat bleek ook uit de populariteit van Long John Silver waar dit jaar het derde deel van verscheen bij uitgeverij Dargaud.

Toen ons het nieuws bereikte dat er in de laatste maand van het jaar een nieuwe piratenstrip zou verschijnen met als scenarist Jean Dufaux wekte dat wel onze nieuwsgierig. Dat de man goede verhalen kan schrijven, bewees hij met Murena en De Klaagzang van de Verloren Gewesten. Maar Dufaux heeft vaak de neiging allerlei mystieke elementen in zijn verhalen te betrekken. Meestal komen deze de spanning niet ten goede. In Barracuda beperkt het zweverige zich tot het voorwoord want voor de rest is dit een vlotlezende, meeslepende en actievolle piratenstrip. Het verhaal verveelt geen moment, verschillende personages worden met de juiste timing opgevoerd en er worden ook geen mystieke onderwerpen in verwerkt. De sfeer, de locatie, het onderwerp, alles klopt gewoon.

Tekenaar Jérémy Petiqueux leerde als jonkie het vak van Philippe Delaby, hij kleurde namelijk de tweede cyclus in van Murena. En na het lezen van dit album kunnen we Jérémy alleen maar feliciteren met zijn fantastische debuut. De tekeningen zijn heel mooi, warm ingekleurd en sluiten perfect aan bij het verhaal van Dufaux. Natuurlijk zijn er nog elementen voor verbetering vatbaar, zoals de weergave van golven en sommige gelaatsuitdrukkingen, maar voor een debuutalbum is dit gewoon heel erg goed.

Dufaux behoort nog niet tot het rijtje klassieke scenaristen als Greg, Jean-Michel Charlier, René Goscinny en Jean Van Hamme omwille van de wispelturige wisselvalligheid van zijn œuvre. Maar als hij de kwaliteit van Barracuda weet vast te houden, zullen zijn meer atypische reeksen weldra in de schaduw komen te staan en zal het niet lang meer duren tot hij wat ons betreft mag toetreden tot dit exclusieve scenaristengezelschap.

Menig kerstboom zal het helemaal niet erg vinden als Barracuda het kerstcadeautje blijkt te zijn.