De Echo der Steden uit 1993 was al jaren- en jarenlang uitverkocht. De zeldzaamheid ervan is misschien nog het best af te leiden uit het feit dat Casterman ons vroeg of we toevallig de eerste editie in bezit hadden om de eerste vertaling te kunnen overnemen. Deze nieuwe editie is echter meer dan zomaar een herdruk. Het is een opgepoetste en bijgewerkte versie geworden. De laatste jaren zijn François Schuiten en Benoît Peeters bezig aan een herwerking van hun gezamenlijke œuvre. Schuiten durft daarbij zelfs aanpassingen uit te voeren op de oorspronkelijke tekenplaten.

De Echo der Steden is geen strip. Het is een verzameling geïllustreerde reportages van de maandelijkse gelijknamige krant geschreven door de dwerg Stanislas Sainclair. Hij schrijft over ontdekkingen, schandalen en fenomenen die talrijk voorkomen in de alternatieve wereld van de Duistere Steden. Sommige van zijn verhalen vormen een rode draad omdat sommige personages vaker voorkomen: een koppel met geheugenverlies dat met een Spitfire nabij Pâhry is beland en de onderzoekers Benedikt Loderer en Michel Ardan. Deze laatste laat zich kritisch uit over de achterhaalde aanpak van Sainclair in het eerste nummer van Het Licht, een nieuw en moderner tijdschrift dat na het failliete De Echo der Steden verschijnt.

Want ja, de paginagrote illustraties en begeleidende teksten wekken dan wel verwondering op, ze stammen ook uit tijden die voorgoed voorbij zijn. Ook in onze wereld moesten illustraties plaats maken voor steeds meer gesofisticeerde fotografie waar De Echo der Steden ook nog wel enkele nummers mee experimenteert. Ook Humo gaf al toe dat covers met illustraties een pak minder verkopen dan nummers met foto's van bekende koppen. De Echo der Steden toont een evolutie van een maandblad dat tegelijk het verval vertelt van de grote geïllustreerde krantenreportages die de auteurs zelf ook wel missen. Met De Poorten naar het Onmogelijke boden de kranten De Morgen en Le Soir in 2005 een volle pagina waarop dergelijke reportages konden worden uitgewerkt. Die waren even briljant als De Echo der Steden, maar met een betere lettering, een mooiere lay-out en en nog straffer weergegeven toekomstvisies. Schuiten verzuchtte naar aanleiding van deze reeks dat het wellicht de allerlaatste kans was om deftig uit te pakken op groot krantenformaat.

Schuiten is een van onze grootste hedendaagse kunstenaars, veelzijdiger dan enkel een striptekenaar. Samen met zijn vaste kompaan Peeters komt zijn werk ver boven het gros van al wat verschijnt uit. Of het stripmedium ooit ook zo achterhaald zal worden dan zoals we het nu kennen, willen we ons nog even niet inbeelden. Maar zie je die knappe illustraties van Schuiten met je vingers beroeren op een iPad? Laat dit soort tekenwerk alsjeblieft niet ten koste gaan van andere wetten die gelden voor technologische, bwrof, vooruitgang.